Respondent F3G11 is dochter van respondent F2G1. Er werd door haar ouders heel verschillend over de Holocaust gesproken (de ene ouder sprak er helemaal niet over, de ander juist heel veel). Ze is altijd zoekende geweest in haar leven. Sinds kort heeft ze geleerd om actief het leven aan te gaan en om voor zichzelf te kiezen.

"Vanuit allerlei achtergronden hebben Ornstein en Pans hen bij elkaar gezet: kinderen van verzetsstrijders, kinderen van ouders die in de 'Jappenkampen' hebben gezeten, of die kind zijn van een 'foute' vader, Roma- en Sinti-overlevenden, kind van Molukse ouders die na de Bersiap-tijd noodgedwongen naar Nederland moesten verhuizen, nakomelingen van Auschwitz-overlevenden, en kinderen van 'gewone' Nederlanders ...

Respondent I1G1 is tijdens de oorlog door een ander gezin opgevangen toen haar ouders naar een concentratiekamp werden gedeporteerd. Bijna al haar familieleden zijn in de oorlog vermoord. Zij heeft altijd veel kunnen en willen praten over de oorlog en denkt dat zij daardoor geen last heeft van oorlogstrauma. Ze ervaart veel steun van vriendinnen en van haar gezin.

Respondent E2G1 is dochter van respondent E1G1. Ze heeft interesse in de Joodse gemeenschap maar niet meer dan dat. Een belangrijke drijfveer is voor haar om het meeste uit zichzelf te halen en te bewijzen dat ze iets kan wanneer iemand daaraan twijfelt. Op het moment zit ze in een burn-out. Haar belangrijkste krachtbronnen zijn de reizen die ze maakt.

Respondent A2G1 is dochter van respondent A1G1. Tijdens haar jeugd werd er thuis weinig over de oorlog gesproken. Ze benoemt angst, zorgen om haar familie, schuldgevoel en ‘moeten’ als grote thema’s in haar leven. Kracht en steun haalt ze uit haar familie. Ze gaat met moeilijke situaties om door tegen zichzelf te zeggen: ‘we moeten er maar mee leven, we moeten toch doorgaan’.

Respondent K2G1 is kind van Holocaust overlevenden. Nadat hij zijn leven lang gefocust was op werk en daarin succesvol was, staat sinds zijn pensioen het Holocaust verleden steeds meer op de voorgrond. Hij is aan het onderzoeken hoe hij zijn depressie kan verklaren en welke middelen hij daartegen kan inzetten. Centrale vragen zijn nu voor hem: ‘heb ik eigenlijk bestaansrecht?’ en ‘waarom is publieke ...

Laat in woord en beeld zien hoe Nederland sinds 1945 zijn doden herdenkt en zijn bevrijding en vrijheid viert. En hoe nieuwe generaties nieuwe vormen vinden voor het uiten en beleven van universele emoties

Respondent C1G1 heeft tijdens de oorlog bij verschillende pleeggezinnen gewoond. De pijn van het verleden is door de jaren heen afgenomen maar over sommige zaken uit het verleden wil ze niet spreken. Ze denkt dat haar kinderen tijdens de opvoeding geleden hebben vanwege haar oorlogsverleden (‘die hebben me vaak zien huilen’) en hoopt dat er nog financiële steun voor hen vanuit de overheid komt.

Respondent B2G1 is dochter van respondent B1G1. Als kind werd zij door haar vader niet betrokken bij zijn gedachten en gevoelens rond zijn kampverleden. Onbegrip van de buitenwereld, ook binnen het gezin waarin ze opgroeide, en het gevoel een buitenbeentje te zijn vormen haar leven. Zij heeft enkele depressies gehad, waarover ze zich schaamde en schuldig voelde. Door middel van rationaliseren heeft ...

Respondent C3G21 is zoon van respondent C2G2. Hij vindt dat het verleden en zijn familie nu weinig invloed hebben op zijn leven. Hij beschrijft het als een emancipatietraject: ‘Vroeger had ik trauma’s van het verleden, nu ben ik totaal veerkrachtig. Het leven is perfect’. Hij streeft naar bewustzijn en naar controle over zijn gedachten en hecht belang aan inzichten uit spirituele tradities. Hij ziet ...

Respondent G3G11 is zoon van respondent G2G1. Tot aan dit onderzoek heeft hij zich nooit afgevraagd of het oorlogsverleden van zijn oma (respondent G1G1) invloed kon hebben op zijn eigen leven. Hij heeft een ontwikkeling doorgemaakt van ‘zich groot houden’ in moeilijke situaties naar accepteren dat iedereen kwetsbaar is en dat kwetsbaarheid deel van het leven is. Hij ziet zichzelf als iemand met een ...

Respondent J2G1 is dochter van respondent J1G1. Ze heeft altijd de drijfveer gehad ‘er wat van te maken’ en stelt dat ze haar vechtersmentaliteit van haar vader heeft meegekregen. Ze voelt zich meestal onveilig veilig; dit is een belangrijk thema in haar leven. Ze vindt het belangrijk om van betekenis te zijn voor anderen.

Respondent D3G21 is dochter van respondent D2G2. Ze kent de oorlogsverhalen van haar oma (respondent D1G1) maar de oorlog speelt in haar leven nauwelijks een rol. Ze vraagt zich wel af of enkele van haar eigenschappen, zoals moeilijk voor zichzelf kunnen opkomen, misschien te maken hebben met het oorlogsverleden in haar familie. Haar familie betekent alles voor haar en geeft haar de kracht om door ...

Respondent D1G1 heeft tijdens de oorlog ondergedoken gezeten; veel van haar familieleden zijn vermoord. Ze geeft aan weinig over het verleden na te denken of met anderen te spreken. In het bijzonder wil ze haar kinderen en kleinkinderen niet belasten met verhalen over de oorlog. Haar familie is heel belangrijk voor haar, juist omdat ze weet wat het betekent om familie te verliezen. De kracht om het ...

Respondent B3G11 is zoon van respondent B2G1. Hij heeft van zijn vader meegekregen dat je ‘hard je best moet doen’, er iets van moet maken. Hij vindt het belangrijk dat er niet luchtig of bagatelliserend met de Holocaust wordt omgegaan; dat het erkend wordt en er met respect mee wordt omgegaan. Zijn levensdoel is gelukkig zijn. Dat betekent voor hem vooral werken aan zijn eigen zelfontwikkeling en ...

Respondent J1G1 zat tijdens de oorlog als zeer jong kind ondergedoken; veel van zijn familieleden zijn vermoord. Hij geeft aan dat de Holocaust geen rol speelt in zijn leven. Wel heeft hij enige tijd in Israël gewoond en beschrijft hij zijn leven als ‘leven in reservetijd’. Met moeilijke situaties (bijv. rondom zijn gezondheid) gaat hij om door ‘gewoon door te gaan’; het heeft volgens hem geen zin ...

Scope and content: Dieuwertje Blok debuteert met een ontroerende ontdekkingstocht door het oorlogsverleden en -dagboek van haar Joodse moeder ‘Henny Gazan, mijn moeder, was zeventien toen de oorlog uitbrak en zat tweeënhalf jaar ondergedoken. Tweeënhalf jaar kon ze niet naar buiten en moest ze zich zelfs af en toe een avond in een kast verstoppen. Ook mijn grootouders doken onder en overleefden zo ...

Respondent I1G1 is tijdens de oorlog door een ander gezin opgevangen toen haar ouders naar een concentratiekamp werden gedeporteerd. Bijna al haar familieleden zijn in de oorlog vermoord. Zij heeft altijd veel kunnen en willen praten over de oorlog en denkt dat zij daardoor geen last heeft van oorlogstrauma. Ze ervaart veel steun van vriendinnen en van haar gezin.

Respondent G2G1 is dochter van respondent G1G1. Het oorlogsverleden van haar moeder is heel bepalend geweest in haar eigen leven. Het werkte door in bijvoorbeeld onzekerheid, het zoeken naar identiteit en bestaansrecht. Het moment dat ze het verhaal van haar moeder hoorde was een omslagpunt in haar leven; ze kon haar moeder en zichzelf daardoor beter begrijpen. Het belangrijkste in haar leven is harmonie. ...

Respondent J1G1 zat tijdens de oorlog als zeer jong kind ondergedoken; veel van zijn familieleden zijn vermoord. Hij geeft aan dat de Holocaust geen rol speelt in zijn leven. Wel heeft hij enige tijd in Israël gewoond en beschrijft hij zijn leven als ‘leven in reservetijd’. Met moeilijke situaties (bijv. rondom zijn gezondheid) gaat hij om door ‘gewoon door te gaan’; het heeft volgens hem geen zin ...

Respondent G3G12 is dochter van respondent G2G1. Aan de ene kant kan ze zich niet goed voorstellen hoe het oorlogsverleden in haar familie in haar eigen leven relevant zou kunnen zijn; aan de andere kant twijfelt ze soms of ze een bepaalde onzekerheid en gevoeligheid waarmee ze worsteltuit het verleden heeft meegekregen. Het idee dat haar oma grote verschrikkingen heeft kunnen doorstaan helpt haar ...

De Vereniging Kinderen uit de Japanse Bezetting en Bersiap 1941-1949 wil er zijn voor de mensen die een band hadden met het voormalig Nederlands-Indië, speciaal voor hen die er tijdens de Tweede Wereldoorlog of de Bersiap-periode woonden, maar ook voor hen van wie de band met het voormalig Nederlands-Indië pas ná deze periode is ontstaan. Doel is meerdere generaties zich thuis te laten voelen binnen ...

Scope and content: Tien gesprekken met joodse kinderen die tot de zgn. tweede generatie behoren, d.w.z. van na de Tweede Wereldoorlog. 132 p. ; 20 cm.