Collectie 869: Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers (VBV) 3. > Taakuitvoering 3.4 > Overige onderwerpen 131-133 > Krantenknipsels over o.a. de Tweede Wereldoorlog, de tweede generatie, wetten voor oorlogsgetroffenen en de omgang met oorlogsgetroffenen op medisch gebied

Familie Van de Mortel - De La Court, 1384 - 1978 > Van de Mortel, generatie 9, voornamelijk over Johan B.H., inventarisnrs 33 - 88 > Brieven van Provinciale Staten, aan Johan B.H. van de Mortel, over zijn herverkiezing tot lid Tweede Kamer, 1834 - 1838

Inlevingscollectie 20e eeuw, 1940-2001 > Doos 3 > Souvenirs tweede wereldoorlog (1). Aard van de stukken: Meest knipsels, meest uit de NRC, 1940-1943, vermengd met zaken, betrekking hebbend op de distributie. Toelichting op deze serie in het algemeen: Het behoeft nauwelijks toelichting, dat souvenirs een grote rol gespeeld hebben in het leven van mijn generatie, die spreekt van 'voor de oorlog' en ...

Collectie 869: Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers (VBV) 3. > Taakuitvoering 3.4 > Overige onderwerpen 131-133 > Krantenknipsels over o.a. de Tweede Wereldoorlog, de tweede generatie, wetten voor oorlogsgetroffenen en de omgang met oorlogsgetroffenen op medisch gebied

Geïnterviewde 03 is in december 1945 in het interneringskamp Westerbork geboren. Zijn moeder is ongehuwd en in zijn jeugd kent hij alleen de familie van moeders kant. Zijn grootvader sloot zich om overwegend economische redenen al vroeg aan bij de NSB. Hij werd uiteindelijk landwachter. Zijn kinderen kozen uit loyaliteit ook voor de NSB. De moeder van de geïnterviewde was bijzonder fanatiek. In oktober ...

Respondent D2G2 is zoon van respondent D2G1. Hij geeft aan geen invloed en geen last te ondervinden van de Holocaust in zijn leven. Wel heeft hij bijvoorbeeld Auschwitz bezocht.

Respondent A1G1 zat tijdens de oorlog ondergedoken. Het meest waardevol in zijn leven vindt hij zijn gezondheid. Weerbaarheid betekent voor hem ‘gewoon doorgaan’ en ‘niet achteruit kijken, want dan val je’. Hij beschrijft zichzelf als iemand die genoegen en kracht vindt in het helpen van anderen.

Respondent H1G1 heeft tijdens de oorlog ondergedoken gezeten; veel van zijn familieleden zijn vermoord. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt vindt hij dat hij geen slecht leven heeft gehad. Hij beschrijft zijn leven als een leven dat in het teken van wederopbouw heeft gestaan.

Respondent E1G1 heeft tijdens de oorlog in een pleeggezin gewoond. Problemen begon hij pas later te ervaren, toen hij na de oorlog vanuit het pleeggezin naar zijn biologische gezin terugging. Deze problemen werken nog altijd door in zijn leven. Hij haalt veel kracht uit vakanties.

Respondent I2G1 is zoon van respondenten I1G1 en I1G2. De oorlog heeft met name zijn blik op de wereld beïnvloed: hij heeft een afkeer tegen elke vorm van extremisme. Therapie heeft hem inzicht gegeven in de relatie tussen het verleden van zijn ouders en zijn huidige gedrag.

Respondent C2G1 is dochter van respondent C1G1. Het verleden neemt ze op een positieve manier mee in de invulling die ze aan haar leven geeft. Haar levensdoel is ‘iedereen een welkom op de wereld geven’. Mentaal gezien geeft ze aan veerkrachtig te zijn maar lichamelijk minder.

Respondent F1G1 heeft tijdens de oorlog een concentratiekamp overleefd. Hij vindt het belangrijk dat de Holocaust nooit wordt vergeten. Zijn familie en gezondheid zijn het belangrijkste voor hem, daarnaast zijn sociale bezigheden. Hij leeft met de dag en vindt dat het menselijke leven geen waarde in zichzelf heeft.

Respondent I1G2 is de man van respondent I1G1. Hij heeft op verschillende plekken ondergedoken gezeten. Hij heeft zware depressies gehad; therapeutische behandeling heeft hem geholpen zijn worstelingen beter te begrijpen en in verband te brengen met zijn onderduikverleden. Waardering en erkenning vindt hij belangrijk omdat hij altijd met onzekerheid heeft gekampt.

Respondent B1G1 heeft tijdens de oorlog in verschillende concentratiekampen gezeten. Hij voelt zich bevoorrecht dat hij zijn verhaal mag, kan en zelfs moet vertellen. De uitspraak ‘Het leven berust niet op toeval’ loopt als een rode draad door zijn leven. Hij vindt zichzelf verantwoordelijk voor zijn eigen leven.

Respondent F2G1 is dochter van respondent F1G1. Toen ze volwassen was is ze op een gegeven moment mentaal ingestort. Later heeft ze de mystieke kant van het Jodendom ontdekten zich daarin verdiept. Ze heeft sinds kort het idee dat ze haar leven zelf in de hand heeft kunnen nemen: ‘Ik ben dit en ik doe het zo’.

Respondent D3G22 is dochter van respondent D2G2. Volgens haar speelt de Holocaust nauwelijks een rol in haar leven omdat ze er geen lijden aan ondervindt. Tegelijk is ze heel benieuwd naar de Holocaust en de oorlog, in het bijzonder naar de verhalen van haar oma. Weerbaarheid is voor haar ‘gewoon doorgaan’.

Respondent C3G11 is zoon van respondent C2G1. Hij geeft aan dat het verleden doorwerkt in zijn leven, bijvoorbeeld in zijn angst om alleen te zijn. Hij heeft wel manieren gevonden om daarmee om te gaan. Hij zit vol ideeën en is in werk en studie telkens op zoek naar nieuwe uitdagingen en ervaringen.

Respondent A3G11 is dochter van respondent A2G1. In het interview staan de angsten centraal die een grote rol in haar leven hebben gespeeld, verder de opvoeding van haar kinderen en haar spirituele zoektocht: ‘Ik moest wel even de navelstreng doorknippen … nu probeer ik mezelf te vinden’. Kracht haalt ze uit haar familie en haar huisdieren.

Respondent H2G1 is zoon van respondent H1G1. Hij geeft aan dat de Holocaust en het Jodendom volledig onderdeel uitmaakt van zijn identiteit. Op het dieptepunt van zijn leven had hij zware depressies en zelfmoordgedachten. Hij heeft dit overwonnen door ‘inzicht’; dit inzicht heeft hij op verschillende manieren (therapie, mensen om hem heen, boeken) verworven.

Respondent J2G1 is dochter van respondent J1G1. Ze heeft altijd de drijfveer gehad ‘er wat van te maken’ en stelt dat ze haar vechtersmentaliteit van haar vader heeft meegekregen. Ze voelt zich meestal onveilig veilig; dit is een belangrijk thema in haar leven. Ze vindt het belangrijk om van betekenis te zijn voor anderen.

Uitgangspunt van huidig overheidsbeleid is dat het erfgoed van de Tweede Wereldoorlog voor de toekomstige generaties bewaard moet blijven om zo de herinnering aan de oorlog levend te houden. De vraag is hoe we ook 'dadererfgoed' hierin een plaats kunnen geven. Als voorbeeld wordt genomen Diogenes, een Duitse bunker aan de rand van het Nationale Park De Hoge Veluwe.