Gert Onno Prins is uitgever van Moesson, het Indisch Maandblad sinds 1956 (www.moesson.com). Hij vertelt hoe in de Indo-gemeenschap in Nederland over de rechtszaak ‘de weduwen van Rawagede’ wordt gedacht en beschrijft de verschillende perspectieven binnen deze gemeenschap en de discussies rond het koloniaal verleden. Hij zet uiteen hoe de koloniale erfenis nog steeds voor veel mensen van grote betekenis ...

Mevrouw HA is de dochter van katholieke boerenmensen. Zij heeft het dorpsleven op Tanimbar nog gekend. Als meisje wilde ze non worden, maar de inval van de Japanners maakte dat ze noodgedwongen ook op het land ging werken. Ze vertelt over de honger tijdens de Japanse bezetting, over wreedheden van de Japanners. Na de Japanse bezetting trouwt ze in 1948 met haar man, die toen al bij het KNIL zat. Ze ...

Gert Onno Prins is uitgever van Moesson, het Indisch Maandblad sinds 1956 (www.moesson.com). Hij vertelt hoe in de Indo-gemeenschap in Nederland over de rechtszaak ‘de weduwen van Rawagede’ wordt gedacht en beschrijft de verschillende perspectieven binnen deze gemeenschap en de discussies rond het koloniaal verleden. Hij zet uiteen hoe de koloniale erfenis nog steeds voor veel mensen van grote betekenis ...

De Javaanse mevrouw JS is de weduwe van een Zuid-Molukse KNIL-militair die als groene baret heeft gediend onder kapitein Raymond Westerling. Het echtpaar wilde na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië naar Ambon of naar Nieuw Guinea, maar door het proclameren van de Zuid-Molukse Republiek RMS werd dat door Indonesië verboden. Uiteindelijk vertrok het paar vanaf Tanjung Priok, de haven van Jakarta, ...

Mevrouw AS is de dochter van een tuinder / landbouwer op het Zuidoost-Molukse eiland Kei Besar. Ze vertelt over een idyllische jeugd die verstoord wordt door de Japanse inval. Ze had de ambitie onderwijzeres te worden of verpleegkundige, maar na de Tweede Wereldoorlog wordt ze min of meer uitgehuwelijkt aan haar neef, die toen militair was bij het KNIL. Die raakt in die hoedanigheid betrokken bij de ...

Meneer Warjo (1936) wiens vader geëxecuteerd werd tijdens het bloedbad, vertelt hoe hij als kind gezien heeft hoe de lijken werden opgestapeld op het marktplein. Voor zijn moeder – zoals voor veel weduwen – kwam het geld te laat; zij was net overleden. Degenen die ervan hebben geprofiteerd waren de kinderen: ‘Het geld is belangrijk omdat we voedsel nodig hebben, als we nog leven; en als we sterven, ...

Meneer Mamat (1971) was in 2011 net dorpshoofd geworden, toen de vonnissen van de rechtszaken in Nederland bekend werden. Hij vertelt over hoe, na besluit van de dorpsautoriteiten, een deel van de compensatie van de weduwen is afgepakt en herverdeeld in het dorp onder alle slachtofferfamilies van 1947. Kinderen en kleinkinderen van wie ‘hun weduwe’ niet meer in leven was, eisten herverdeling, omdat ...

Meneer Warjo (1936) wiens vader geëxecuteerd werd tijdens het bloedbad, vertelt hoe hij als kind gezien heeft hoe de lijken werden opgestapeld op het marktplein. Voor zijn moeder – zoals voor veel weduwen – kwam het geld te laat; zij was net overleden. Degenen die ervan hebben geprofiteerd waren de kinderen: ‘Het geld is belangrijk omdat we voedsel nodig hebben, als we nog leven; en als we sterven, ...

Meneer Mamat (1971) was in 2011 net dorpshoofd geworden, toen de vonnissen van de rechtszaken in Nederland bekend werden. Hij vertelt over hoe, na besluit van de dorpsautoriteiten, een deel van de compensatie van de weduwen is afgepakt en herverdeeld in het dorp onder alle slachtofferfamilies van 1947. Kinderen en kleinkinderen van wie ‘hun weduwe’ niet meer in leven was, eisten herverdeling, omdat ...

Mevrouw CM is de dochter – kazernekind – van een Molukse KNIL-militair die in Magelang (Java) was gelegerd. Als 1942 de Japanners binnenvallen wordt ze samen met haar broertje, haar zuster en haar stiefmoeder (haar moeder sterft in het kraambed bij de geboorte van haar broertje) uit de kazerne geëvacueerd. Haar vader is dan al naar het front vertrokken. Zij zouden elkaar in 1949 voor het eerst weer ...

Ibu Tijeng (1927), ver in de tachtig, ziek en bijna blind, was 20 jaar oud op 9 december 1947 toen de Nederlandse militairen haar man doodschoten. Zij zit op haar bed in de woonkamer van haar kleindochter, met haar dochter Karmas naast haar, die in 1947 nog te klein was om zich het gezicht van haar vader te herinneren. Samen vertellen zij wat toen is gebeurd en hoe zij de Nederlandse compensatie hebben ...

Ibu Wanti (1925–2016) was 22 jaar oud toen de KNIL-militairen op 9 december 1947 haar man doodschoten. Als gevolg daarvan moest zij weer bij haar ouders gaan wonen en werd het land van haar man weer eigendom van zijn familie. Zij woont nu bij haar dochter Sophia in het vissersdorp Sedari in Cibuaya. Met het geld uit Nederland kon zij het huis dat zij huurden kopen. Maar ook hier eiste niet alleen de ...

Ibu Tijeng (1927), ver in de tachtig, ziek en bijna blind, was 20 jaar oud op 9 december 1947 toen de Nederlandse militairen haar man doodschoten. Zij zit op haar bed in de woonkamer van haar kleindochter, met haar dochter Karmas naast haar, die in 1947 nog te klein was om zich het gezicht van haar vader te herinneren. Samen vertellen zij wat toen is gebeurd en hoe zij de Nederlandse compensatie hebben ...

Ibu Sikati (1932–2015) uit Suppa, Zuid-Sulawesi, was 15 jaar oud in 1947. Zij was twee jaar getrouwd en haar dochter was nog een baby: ‘Nederlandse soldaten arresteerden mijn man. Hij werd naar Suppa gebracht, waar hij is doodgeschoten.’ Toen ze onderweg was om hem te zoeken, is haar huis in brand gestoken. De Nederlandse militairen schoten ook haar vader, die als dorpshoofd met de Nederlanders samenwerkte, ...

Ibu Wanti (1925–2016) was 22 jaar oud toen de KNIL-militairen op 9 december 1947 haar man doodschoten. Als gevolg daarvan moest zij weer bij haar ouders gaan wonen en werd het land van haar man weer eigendom van zijn familie. Zij woont nu bij haar dochter Sophia in het vissersdorp Sedari in Cibuaya. Met het geld uit Nederland kon zij het huis dat zij huurden kopen. Maar ook hier eiste niet alleen de ...

Ibu Manna (1925) uit Rappang Sidrap, Zuid-Sulawesi, was in 1947 22 jaar oud toen haar man werd gearresteerd en later doodgeschoten: ‘Ik was thuis toen Lauseng werd opgepakt. Ze zeiden dat ze later zouden uitleggen waarom. Hij werd naar de gevangenis in Rappang gebracht. Niet lang daarna hoorde ik dat hij door de Nederlanders was doodgeschoten, samen met veel anderen. Ook mijn broer is toen doodgeschoten.’ ...

Ibu Sikati (1932–2015) uit Suppa, Zuid-Sulawesi, was 15 jaar oud in 1947. Zij was twee jaar getrouwd en haar dochter was nog een baby: ‘Nederlandse soldaten arresteerden mijn man. Hij werd naar Suppa gebracht, waar hij is doodgeschoten.’ Toen ze onderweg was om hem te zoeken, is haar huis in brand gestoken. De Nederlandse militairen schoten ook haar vader, die als dorpshoofd met de Nederlanders samenwerkte, ...

Meneer Sukarman (1949) is hoofd van de Stichting Rawagede, die voor de belangen van de weduwen opkomt, en zoon van (weduwe) Ibu Cawi (1928-2014): ‘Haar eerste echtgenoot, Bitol, werd door de Nederlanders neergeschoten. Hij ligt begraven bij het monument. Slechts zes maanden nadat ze waren getrouwd, werd hij vermoord. Haar tweede echtgenoot, Sukardi, was een overlevende van de slachting in de rivier ...

Ibu Manna (1925) uit Rappang Sidrap, Zuid-Sulawesi, was in 1947 22 jaar oud toen haar man werd gearresteerd en later doodgeschoten: ‘Ik was thuis toen Lauseng werd opgepakt. Ze zeiden dat ze later zouden uitleggen waarom. Hij werd naar de gevangenis in Rappang gebracht. Niet lang daarna hoorde ik dat hij door de Nederlanders was doodgeschoten, samen met veel anderen. Ook mijn broer is toen doodgeschoten.’ ...