Raad voor het Rechtsherstel: Afdeling Rechtspraak > CENTRALE GRIFFIE > Verwijzing van rekesten naar de kamers van de afdeling Rechtspraak en registratie van de vonnissen >

Johannes Hubertus Passtoors was werkzaam bij de Militair Commissariaten in de provincies Brabant en Overijssel.

Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog was aan Nederlandse zijde een belangrijke rol weggelegd voor Vrouwe Justitia. Militairen dienen zich binnen en buiten gevechtsacties aan de wet en tal van regels en voorschriften te houden. Doen zij dat niet, dan kan daar zowel krijgstuchtelijk als strafrechtelijk tegen worden opgetreden. Maar gebeurde dat destijds ook? Nederlandse krijgsraden berechtten ...

Ibu Tijeng (1927), ver in de tachtig, ziek en bijna blind, was 20 jaar oud op 9 december 1947 toen de Nederlandse militairen haar man doodschoten. Zij zit op haar bed in de woonkamer van haar kleindochter, met haar dochter Karmas naast haar, die in 1947 nog te klein was om zich het gezicht van haar vader te herinneren. Samen vertellen zij wat toen is gebeurd en hoe zij de Nederlandse compensatie hebben ...

De familie van Ibu Ceddung (1928-2015), uit Pinrang, Zuid-Sulawesi, vertelt over Ibu Ceddung, wiens echtgenoot werd doodgeschoten bij het bloedbad in Suppa op 28 januari 1947. Haar kleinzoon Mutawakkil vertelt dat oma heel verrast was toen ze het geld kreeg, ze had nooit gedacht dat dit echt zou gebeuren. ‘Met het geld wilde oma graag een auto kopen, omdat ze haar familie niet vaak genoeg zag. Oma ...

Ibu Wanti (1925–2016) was 22 jaar oud toen de KNIL-militairen op 9 december 1947 haar man doodschoten. Als gevolg daarvan moest zij weer bij haar ouders gaan wonen en werd het land van haar man weer eigendom van zijn familie. Zij woont nu bij haar dochter Sophia in het vissersdorp Sedari in Cibuaya. Met het geld uit Nederland kon zij het huis dat zij huurden kopen. Maar ook hier eiste niet alleen de ...

Ibu Tijeng (1927), ver in de tachtig, ziek en bijna blind, was 20 jaar oud op 9 december 1947 toen de Nederlandse militairen haar man doodschoten. Zij zit op haar bed in de woonkamer van haar kleindochter, met haar dochter Karmas naast haar, die in 1947 nog te klein was om zich het gezicht van haar vader te herinneren. Samen vertellen zij wat toen is gebeurd en hoe zij de Nederlandse compensatie hebben ...

Ibu Sikati (1932–2015) uit Suppa, Zuid-Sulawesi, was 15 jaar oud in 1947. Zij was twee jaar getrouwd en haar dochter was nog een baby: ‘Nederlandse soldaten arresteerden mijn man. Hij werd naar Suppa gebracht, waar hij is doodgeschoten.’ Toen ze onderweg was om hem te zoeken, is haar huis in brand gestoken. De Nederlandse militairen schoten ook haar vader, die als dorpshoofd met de Nederlanders samenwerkte, ...

Gert Onno Prins is uitgever van Moesson, het Indisch Maandblad sinds 1956 (www.moesson.com). Hij vertelt hoe in de Indo-gemeenschap in Nederland over de rechtszaak ‘de weduwen van Rawagede’ wordt gedacht en beschrijft de verschillende perspectieven binnen deze gemeenschap en de discussies rond het koloniaal verleden. Hij zet uiteen hoe de koloniale erfenis nog steeds voor veel mensen van grote betekenis ...

Ibu Wanti (1925–2016) was 22 jaar oud toen de KNIL-militairen op 9 december 1947 haar man doodschoten. Als gevolg daarvan moest zij weer bij haar ouders gaan wonen en werd het land van haar man weer eigendom van zijn familie. Zij woont nu bij haar dochter Sophia in het vissersdorp Sedari in Cibuaya. Met het geld uit Nederland kon zij het huis dat zij huurden kopen. Maar ook hier eiste niet alleen de ...

Gert Onno Prins is uitgever van Moesson, het Indisch Maandblad sinds 1956 (www.moesson.com). Hij vertelt hoe in de Indo-gemeenschap in Nederland over de rechtszaak ‘de weduwen van Rawagede’ wordt gedacht en beschrijft de verschillende perspectieven binnen deze gemeenschap en de discussies rond het koloniaal verleden. Hij zet uiteen hoe de koloniale erfenis nog steeds voor veel mensen van grote betekenis ...

Ibu Sikati (1932–2015) uit Suppa, Zuid-Sulawesi, was 15 jaar oud in 1947. Zij was twee jaar getrouwd en haar dochter was nog een baby: ‘Nederlandse soldaten arresteerden mijn man. Hij werd naar Suppa gebracht, waar hij is doodgeschoten.’ Toen ze onderweg was om hem te zoeken, is haar huis in brand gestoken. De Nederlandse militairen schoten ook haar vader, die als dorpshoofd met de Nederlanders samenwerkte, ...

Meneer Mamat (1971) was in 2011 net dorpshoofd geworden, toen de vonnissen van de rechtszaken in Nederland bekend werden. Hij vertelt over hoe, na besluit van de dorpsautoriteiten, een deel van de compensatie van de weduwen is afgepakt en herverdeeld in het dorp onder alle slachtofferfamilies van 1947. Kinderen en kleinkinderen van wie ‘hun weduwe’ niet meer in leven was, eisten herverdeling, omdat ...

Meneer Mamat (1971) was in 2011 net dorpshoofd geworden, toen de vonnissen van de rechtszaken in Nederland bekend werden. Hij vertelt over hoe, na besluit van de dorpsautoriteiten, een deel van de compensatie van de weduwen is afgepakt en herverdeeld in het dorp onder alle slachtofferfamilies van 1947. Kinderen en kleinkinderen van wie ‘hun weduwe’ niet meer in leven was, eisten herverdeling, omdat ...

Ibu Wilem is de schoondochter van Ibu Lasmi binti Kasilan (1921–2015) die op 26 jarige leeftijd haar man Sukri verloor toen hij werd doodgeschoten door één van de Nederlandse militairen: ‘Lasmi behandelde mij alsof ik haar eigen dochter was. Ik heb 40 jaar bij haar gewoond. […] Ibu Lasmi heeft dit nieuwe huis voor mij gekocht. Het oude huis is verkocht. De opbrengst werd voornamelijk gebruikt om de ...

Ibu Syafiah Paturusi (1932) heeft haar vader en broer verloren bij de zuiveringsacties van Nederlandse militairen in het dorp Bulukumba in januari 1947, waar vele doden vielen. Haar vader was een vaccinateur, die voor de Nederlanders werkte; haar broer een vrijheidsstrijder, die slecht uitgerust was: ‘Ze gebruiken alleen scherpe bamboe om te vechten.’ Toen haar vader gevraagd werd te verraden waar ...

Ibu Wilem is de schoondochter van Ibu Lasmi binti Kasilan (1921–2015) die op 26 jarige leeftijd haar man Sukri verloor toen hij werd doodgeschoten door één van de Nederlandse militairen: ‘Lasmi behandelde mij alsof ik haar eigen dochter was. Ik heb 40 jaar bij haar gewoond. […] Ibu Lasmi heeft dit nieuwe huis voor mij gekocht. Het oude huis is verkocht. De opbrengst werd voornamelijk gebruikt om de ...

Ibu Syafiah Paturusi (1932) heeft haar vader en broer verloren bij de zuiveringsacties van Nederlandse militairen in het dorp Bulukumba in januari 1947, waar vele doden vielen. Haar vader was een vaccinateur, die voor de Nederlanders werkte; haar broer een vrijheidsstrijder, die slecht uitgerust was: ‘Ze gebruiken alleen scherpe bamboe om te vechten.’ Toen haar vader gevraagd werd te verraden waar ...