Heupdoek van katoen met gebatikte wayangfiguren en goudkleurige versiering

Volgens de schenker werden de kains rond 1885 vervaardigd in Pekalongan in de batikkerij van mevrouw van de Ende. Volgens textielconservator I. van Hout was er echter nooit een batikkerij van de Ende. Wat deze dame wel deed is veelvuldig opdrachten geven bij verschillende batikkerijen, hetgeen verklaart waarom haar naam vaak voorkomt op zulke batiks. Dit blijkt ook uit de grootte van de signatuur: batikkerijen signeerden zelf veel kleiner dan op deze batik het geval is.