Oni : homoseksualisci w czasie II wojny swiatowej

Nieliczni Niemcy, którzy wykorzystywali seksualnie i dreczyli innych wiezniów w nazistowskich jednostkach penitencjarnych ? tak okreslano w Polsce mezczyzn skazanych w latach 1933-1945 na mocy paragrafu 175 pietnujacego relacje homoseksualne. "Oni" byli obcy; byli drapiezcami i bylo ich bardzo niewielu. Z tych trzech powodów nie zajmowano sie ich historia, nie upamietniano i nie traktowano jako ofiar nazistowskiego systemu. Ocalenców przemilczano. W Polsce ?takich? ludzi mialo nie byc. Homoseksualnych mezczyzn aresztowano i wieziono w Rawiczu, Miedzychodzie, Wronkach, Strzelcach Opolskich, czy Tarnowie. Wywozono do KL Sachsenhausen, KL Buchenwald, KL Mauthausen, KL Gross-Rosen, kompleksu obozowego Auschwitz-Birkenau-Monowitz oraz na Majdanek. Gineli w jednostkach penitencjarnych na terenie Rzeszy a jesli udalo im sie przezyc, wracali do domu. Ich groby mozna odnalezc na polskich cmentarzach. Opowiesc o nich nie sklada sie wcale z pojedynczych sladów. Nawet jesli ich biografie sa niepelne, czesto urwane lub pozbawione finalu, to tworza rozbudowany wieloglos. Historia osób nieheteronormatywnych w czasie II wojny swiatowej nadal pozostaje w sferze tabu. Siedemdziesiat piec lat po zakonczeniu wojny nie ma w Polsce praktycznie zadnych publikacji na ich temat, trudno o nawet drobne fragmenty w ogólnych opracowaniach. "Oni" nie istnieja z naszej winy. Zamazani przez przedwojenne fantazmaty podsycane nazistowska propaganda i perwersyjne plotki wojenne i obozowe, zrównani zostali z bezimiennymi uwodzicielami, kryminalistami, aspolecznym elementem. Przeciwko tym wyobrazeniom trzeba sie wreszcie zbuntowac, a o "nich" nie da sie juz dluzej milczec.