Remonstrants gereformeerde gemeente te Utrecht

Geschiedenis van de Remonstranten In 1610 boden 44 predikanten aan de Staten van Holland en West-Friesland de zogenaamde 'Remonstrantie' aan. Hierin maakten zij hun bezwaren kenbaar tegen de bestaande confessie en de Heidelbergse Catechismus. De Remonstrantie was tegelijkertijd een verweer tegen de opvattingen van Franciscus Gomarus over de goddelijke uitverkiezing en een onderschrijving van de meer rekkelijke opvattingen van Jacobus Arminius. De opsteller was Johannes Uyttenbogaert, van 1584-1589 predikant te Utrecht, en sinds de jaren negentig aanhanger van de leer van Arminius. Tijdens de synode van Dordrecht in 1619 werden de remonstrantse opvattingen veroordeeld. Remonstrantse predikanten werden vanaf dat moment vervolgd en gingen veelal in ballingschap of werkten ondergronds. In Antwerpen werd nog in hetzelfde jaar de Remonstrantse Broederschap opgericht. Na de dood van prins Maurits in 1625 werd het klimaat soepeler en konden de remonstranten tamelijk ongestoord hun gemeenten opbouwen. J.G.J. van Booma, Onderzoek in protestantse kerkelijke archieven in Nederland (Den Haag 1994) 147-148.