Meidagen 1940

Nederlandse militairen bij de begrafenis van hun gesneuvelde kameraden in Valkenburg. De regimentsaalmoezenier, Pater de Boer van 4R.I., deed er verslag van. Hij schreef het volgende: Woensdagmorgen [15 mei] gingen wij per auto voor het laatst naar Valkenburg. Het was met recht "valkenburg". De eerste speldeprik van de bezetting moesten wij direct voelen, verlof vragen aan den bezetter. Het werd toegestaan en na enig zoeken vonden wij onze mannen, vuil en vies, ongeschoren in een schuur. Vanaf 10 Mei hadden ze geen warm eten gezien, en nu zouden zij voor het eerst wat warme soep krijgen. De veldprediker las voor de manschappen en de officieren uit de bijbel voor. We deelden nog sigaretten uit. Gauw reden we terug naar Katwijk aan zee: de cantineweg van het 4R.I. vroeg onze aanwezigheid; onze jongens waren daar bezig met het herbegraven van 40 gesneuvelden. Het was somber werk, er moesten kuilen gegraven worden, de soldaten waren moe en het was warm, maar niemand had er aan gedacht zich eraan te onttrekken. Aan de andere kant stond de vrachtwagen met de verminkte resten van de gesneuvelden; er moest dus vlug gewerkt worden. Vanuit Katwijk kwam het I-4R.I. aangemarcheerd. De commandant te paard [de commandant van I-4R.I. stond bekend als een NSB aanhanger] Hij liet halt houden, zogenaamd om de doden te eren! Deze herinnering aan deze gebeurtenis is voor mij een zeer onaangename. Op een onkiese manier werd aan onze jongens verweten, dat zij de schuld waren van de slechte afloop.