Brief van Antoon Jeuken aan familie, 10 september 1944

Brief van Antoon Jeuken aan familie, 10 september 1944, geschreven in Brabant tijdens onderduiken in Castenray Antoon Jeuken (12 januari 1916 geboren te Nijmegen) was dienstplichtig soldaat in het 17e Regiment Infanterie en was vanaf 27 augustus 1939 tot de capitulatie gemobiliseerd. Tijdens zijn mobilisatie schreef hij brieven aan zijn familie. Na de capitulatie was hij werkzaam als onderwijzer. 20 juni 1943 verloofde hij zich met Tiny Middendorp. 10 juli 1943 werden oud-gemobiliseerden opgeroepen voor krijgsgevangenschap en door Antoon Jeuken onder. In die tijd schreef hij 2 brieven die zogenaamd uit Duitsland kwamen om mensen te overtuigen dat hij in krijgsgevangenschap was gegaan. In december 1943 wist hij zo in Bergen legaal benoemd te worden tot distributieambtenaar. In die tijd schreef hij vele brieven aan zijn verloofde. In augustus 1944 door hij opnieuw onder, deze maal in Castenray onder de valse naam Piet Jansen. Vanuit hier kwam hij in contact met Amerikanen bij de luchtlandingen te Son en 24 augustus 1944 trad hij in dienst bij de Stoottroepen reg nr 0100037. 26 juli 1945 huwde hij Tiny Middendorp en 5 augustus 1945 ontving hij eervol ontslag uit de Stoottroepen op eigen verzoek. Inhoud 10 sept. 1944 Lieve Ouders, broers en zusjes, Even tussen alle drukte in een briefje voor mijn ouders en familie. Het zal voorlopig wel het laatste zijn, tenminste in briefvorm, wat U van mij hoort. Sinds 1½ week ben ik zwervende van het ene punt van Brabant naar het andere - U begrijpt natuurlijk wel waarom. ’t Is een zwaar leven vooral als het er spant en weinig rust. De laatste dagen echter een kleine kentering. Levensgevaar is er zeer veel.- Ik kan zelfs al zeggen, dat we bij een nachtelijke patrouilletocht beschoten zijn. Gods bescherming geleidde ons en we brachten het er goed af. Ik grijp deze gelegenheid aan om een afscheid van U te nemen; laten we hopen een kort afscheid- het kan echter ook een afscheid voor eeuwig zijn. Dat weten we natuurlijk niet. Eén ding staat mij echter voor ogen, als ik sterf, sterf ik voor een goede zaak. Het is voor mij geen directe strijd tegen het Duitsland, dit is slechts indirect, op de voorgrond staat bij mij de strijd tegen het nationaal socialisme, waarvan Duitsland slechts de vertegenwoordiger is. Het is de strijd om de levensbeschouwing - de verdediging van mijn en onze levensbeschouwing. Het Vaderland komt op de tweede plaats - de strijd voor God en Vaderland. Velen onzer zijn gevallen voor hun ideaal - hetzelfde kan mij overkomen. Ik ben voorbereid, als ik sterf, kunt U gerust zijn. Ik vraag U allen vergiffenis voor mijn misslagen en fouten - ook ik was mens - al deed ik ook steeds mijn best, ze tot een minimum te beperken. Omgekeerd doe ik hetzelfde of liever gezegd het was al lang gedaan. Bovendien dank ik U oprecht hartelijk voor alle goede zorgen, welke ik van U mocht ondervinden gedurende mijn leven. Bidden wij veel voor elkaar. Tiny beveel ik speciaal aan Uw zorgen toe. Ik weet, dat U veel van haar houdt en vertrouw er dan ook op, dat U haar Uw liefde ook na mijn eventuele dood zult geven. We leven eenmaal in een tijd, waarin we offers moeren brengen. Ik ben bereid tot het grootste offer dat ik geven kan God en Maria sparen U en mijn broertjes en zusjes. Ik groet U. Tot ziens Mijn gedachten zijn steeds bij U. Stel U verder gerust, ik zal de uiterste voorzichtigheid betrachten en mijn leven slechts duur verkopen. Voor Gods en Vaderland Uw U liefhebbende zoon en broer, Antoon