Foto's van vliegtuigen t.b.v. de "vliegtuigherkenningswedstrijd" van de afdeling "Luchtvaartkennis".

Mogelijk zijn onderstaande beschrijvingen passend bij de foto. Foto links boven: Morane-Saulnier MS.502 Criquet. Morane-Saulnier bouwde verschillende versies van de Fieseler Storch, bekend om zijn STOL-kenmerken. De MS.502 verving de Argus-motor door een radiale Salmson 9ab. Dit exemplaar werd in 1946 voor het eerst civiel geregistreerd als F-BBUS.Foto rechts boven: Morane-Saulnier MS.317. De MS.315 is ontwikkeld op basis van de eerdere MS.300 primaire trainer en aanverwante varianten en vloog voor het eerst in oktober 1932. De MS.315 is een eendekker met parasolvleugels met een staartsteun, met gedeeld hoofdlandingsgestel, en aangedreven door een 135 pk (101 kW) Salmson 9Nc stermotor. Een productierun van 346 vliegtuigen volgde op de vier prototypes (waaronder 33 gebouwd na de Tweede Wereldoorlog). Er werden ook vijf krachtige MS.317/2-varianten geproduceerd voor de civiele markt, en er werd een enkele MS.316 gebouwd, aangedreven door een Régnier omgekeerde Vee-motor. Foto links midden: Dornier DO 27 A. De Dornier Do 27 is een eenmotorig propellervliegtuig dat gefabriceerd werd door de Duitse vliegtuigbouwer Dornier, wat later Fairchild-Dornier werd. Het toestel is een vrijdragende hoogdekker, met STOL-eigenschappen, dat plaats biedt voor 2 tot 6 inzittenden. Het is geconstrueerd voor gebruik op korte, onverharde vliegvelden. De Do 27 werd door diverse luchtstrijdkrachten, hoofdzakelijk in Duitsland, voor meerdere taken gebruikt. Bijvoorbeeld als lesvliegtuig, verbindingsvliegtuig, voor verkenningstaken en luchtfotografie, voor ziekentransport en als licht vrachtvliegtuig. Later werd de Dornier voor verschillende civiele, en in enkele landen ook voor militaire doelen ingezet. Foto rechts midden: Morane-Saulnier MS 733. De Morane-Saulnier Alcyon (nl: Kingfisher) is een eendekker voor basistraining met twee of drie zitplaatsen, ontworpen en gebouwd in Frankrijk door Morane-Saulnier. Ontworpen als basistrainer voor het Franse leger vloog het prototype MS.730 voor het eerst op 11 augustus 1949. Het prototype was een vrijdragende eendekker met een lage vleugel, een vast staartwiellandingsgestel en aangedreven door een 180 pk (130 kW) Mathis 8G.20 omgekeerde V8-motor. De motor werd vervangen door een Duitse oorlogsoverschot van 240 pk (180 kW) Argus As 10 en het prototype vloog in november 1949 opnieuw als de MS.731. In 1951 werden nog twee prototypes gebouwd en gevlogen, genaamd MS.732. Ze werden elk aangedreven door een Potez 6D 02-motor en het originele vaste landingsgestel van het prototype werd vervangen door intrekbare hoofdwielen. Foto links onder: Fokker F-27 Friendship. Het toestel dat het succesvolste Fokker verkeersvliegtuig zou gaan worden, maakte op 24 november 1955 zijn eerste vlucht die 34 minuten duurde. Na een aantal voorontwerpen en marketingonderzoek, kwam het ontwerpteam, onder leiding van Kees van Meerten, met een opvolger voor de DC-3: de Fokker F.27 Friendship. Een hoogdekker met een voor een groot deel gelijmde aluminium constructie, aangedreven door twee betrouwbare Rolls Royce Dart-6 gasturbinemotoren en voorzien van vierbladige propellers. De Dart-6 werd later vervangen door de krachtiger Dart-7 van Rolls Royce. In het begin konden er 32 passagiers in de drukcabine plaatsnemen, wat later werd dit aantal verhoogd naar 56. Dit gebeurde door de F.27 te verlengen. De F.27 was bestemd voor het vliegen op korte en middellange afstanden. In totaal zijn er 787 Friendships gebouwd, 581 bij Fokker en 206 in licentie bij het Amerikaanse Fairchild.Foto rechts onder: SIPA S-10. De S.10/S.11/S.12-familie waren de Franse versies van de Arado Ar 396 geavanceerde trainer. De Société Industrielle Pour l'Aéronautique (SIPA) produceerde tijdens de Tweede Wereldoorlog onder licentie de vorige Ar 96 voor de Luftwaffe. Als opvolger was de Ar 396 de logische volgende stap. Aan het einde van de oorlog werd het het eerste naoorlogse product van het Franse bedrijf. De S.12 was een volledig metalen productievariant die werd geproduceerd na de "composietgebouwde" S.10/S.11's. De S.121 die volgde was een lichtgewicht ontwikkeling van de S.12 waarbij de stalen middenromp werd vervangen door een exemplaar van lichtmetaal. Mogelijk is deze foto geschonken door een lid van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor de Luchtvaart (KNVvL) en is de foto gebruikt ter voorbereiding op of als aanschouwingsmateriaal bij jaarlijkse "vliegtuigherkenningswedstrijd" van de afdeling "Luchtvaartkennis".