Zaamslag, plaquette op de Poolse brug

De plaquette op de Poolse brug in Zaamslag (gemeente Terneuzen) herinnert aan de bevrijding van Zaamslag door het Poolse leger op 19 september 1944. Een inwoner van Zaamslag vertelt: 'Maandag 18 september: Om tien uur meldde de radio, dat de luchtlanding in Holland als goed geslaagd konden worden beschouwd. Van meer belang voor ons was echter het bericht, dat de Polen het kanaal Axel-Hulst waren over getrokken en vorderingen maakten in de richting van de Schelde-oever. Zware gevechten werden geleverd in de buurt van Axel, Kijkuit en Hulst, waar de Duitsers zich hardnekkig verdedigden. De nacht werd vol spanning ingegaan, maar het bleef rustig. Dinsdag 19 september: Een dikke mist bedekte 's morgens het land. Het was echter wat de mensen noemen: 'een mooi weer mist'. De bevolking was ner­veus. Ieder voelde het; deze dag zou de bevrijding brengen. Vandaag zou aan de onderdrukking en tirannie voor goed een einde komen. Ongeveer om half twaalf vielen de eerste granaten in het dorp en werd een persoon gewond. Toen trokken de Duitsers, zwaar be­wapend, terug uit de Axelsestraat en verspreidden zich over het dorp. Tussen twaalf uur en half een werd ons dorp weer onder vuur genomen en vele granaten sloegen in, in de verschillende straten. Daarop trokken de Duitsers terug in de richting van Terneuzen en Reuzenhoek. Praktisch was ons dorp van vijanden gezuiverd, maar toch wachtten we gelaten op de din­gen die komen zouden en wat er die dag verder tot ongeveer 4 uur nog zou voorvallen. De Poolse bevrijders trokken dus ons dorp binnen en werden door de bevolking als het ware omsingeld en uitbundig begroet. Er werd gelachen en gehuild van blijd­schap. De Polen lieten zich dat alles lachend welgevallen. Zich verheu­gend over de ontvangst en gul chocolade, sigaretten en andere begeerde lekkernijen uitdelend. Op dat moment werd er een trouwe band gesmeed tussen Zaamslag en Polen, het land waar we zo weinig vanaf wisten en wat we slechts kenden als eerste slachtoffer van de Duitse zucht naar wereldheerschappij. Waarvan we in de ondergrondse bladen hadden gelezen als van het dappere volk van vrijheidlievende, vaderlandsminnende burgers, dat jaren gestreden had voor zijn vrijheid. Het leed was geleden, we waren vrij. Als in een roes doorleefden we de rest van deze dag der bevrijding.'