Urząd Pracy w Łodzi

Urząd Pracy w Łodzi został utworzony 12.09.1939 r. Posiadał wówczas swoje placówki w Kaliszu, Kępnie, Ostrowie Wielkopolskim i Sieradzu. Po utworzeniu Kraju Warty 8.10.1939 r. obejmował Łódź oraz powiaty: kutnowski, łaski, łęczycki, łódzki i wieluński. W latach 1940-1941 we właściwości terytorialnej Urzędu znajdowały się: Łódź i powiaty łaski, łęczycki i łódzki. W listopadzie 1941 r. zasięg terytorialny zmniejszył się do Łodzi i powiatu łódzkiego oraz Pabianic wyłączonych z powiatu łaskiego. Powiat łaski przejął Arbeitsamt w Sieradzu, a od lutego 1942 r. nowopowstały Arbeitsamt w Zduńskiej Woli, natomiast powiat łęczycki podlegał Arbeitsamtowi w Kutnie (ponownie w gestii Łodzi od października 1942 r.). Urząd odgrywał podstawową rolę w przymusowej rekrutacji i deportacji polskiej siły roboczej do Niemiec współpracując w tym zakresie z policją. Ponadto zajmował się przymusowym kierowaniem Polaków do pracy na terenie swojej działalności. Jego działalność trwała do stycznia 1945 r. Przepisy o ogólnym funkcjonowaniu urzędów pracy, materiały dotyczące procedury administracyjno-biurowej, korespondencja w sprawie szkolenia wojskowego urzędników Arbeitsamtu, kartoteka zakładów zbrojeniowych na terenie Łodzi, policyjne doprowadzania Polaków uchylających się od pracy i ich badania lekarskie, akta personalne pracowników Urzędu w Wieluniu placówki w Ostrzeszowie.