Wij zijn niet bang, tenminste, niet erg. Het Engelandvaardersdagboek van Daniël de Moulin

“Meneer, meneer doe open het is oorlog!” Met deze woorden wordt Daan de Moulin op de ochtend van 10 mei 1940 door zijn hospita gewekt. Hij snelt de stad in op zoek naar een plek waar hij assistentie kan verlenen. Tevergeefs. Al snel herneemt het leven zijn gang weer, ook voor De Moulin: “We gingen weer aan de studie, wat stond ons anders te doen.”<br/>Wanneer de Duitsers in 1943 alle studenten een loyaliteitsverklaring willen laten tekenen, op straffe van de Arbeitseinsatz, weigert De Moulin. Hij beseft dat hij zich daarmee in de gevarenzone brengt. Omdat het voor hem “geestelijk bijna onmogelijk zou zijn geweest bijvoorbeeld een jaar in een kamertje opgeborgen te zitten” en hij de kans loopt gearresteerd te worden vanwege zijn rol in het Utrechtse studentenverzet besluit hij naar Engeland te vertrekken.<br/><br/>Wij zijn niet bang, tenminste, niet erg vertelt het verhaal van de Engelandvaart van Daniël de Moulin in zijn eigen woorden. Het is een uniek egodocument dat op authentieke wijze het verhaal vertelt van een gevaarlijke tocht dwars door bezet Europe in uitzonderlijke tijden. Het dagboek is voorzien van een historische inleiding die de lezer achtergrondinformatie geeft over de Engelandvaart en de persoon van Daniël de Moulin.