(0491-01) Haagsch Crisis Comité

Giften in geld en/of natura: Jeugdwerk: De jeugdcommissie stelde zich ten doel te voorzien in ontwikkeling en ontspanning voor jeugdige werklozen. Zij beheerde diverse "tehuizen" of "ontspanningslokalen", organiseerde cursussen en sportieve activiteiten en verschafte de hiervoor benodigde materialen. De jeugdcommissie kende een aantal subcommissies waarvan de meeste door opheffing of samenvoeging slechts een kort leven beschoren was. De jeugdcommissie zelf werd opgeheven in 1938. Fondsenwerving: Het HCC diende voor een groot deel van haar activiteiten zelf gelden te verwerven. In de eerste jaren van het bestaan van het HCC gebeurde dit enkele keren door middel van muziek- en andere uitvoeringen en liefdadigheidsfeesten, die werden verzorgd door de uitvoeringencommissie. Een bazaarcommissie verzorgde in 1932 een bazaar. Er was gedurende enige tijd een propagandacommissie om de naamsbekendheid van het HCC te vergroten en de geldinzamelingsacties te propageren. Daarnaast was er een groot aantal donateurs. Het meest toegepaste middel was de collecte. De collectecommissie organiseerde met grote regelmaat collectes die steeds voor een hoge opbrengst zorgden. Toen deze inkomsten tijdens de Duitse bezetting terugliepen werd door het gemeentebestuur geld beschikbaar gesteld. Oprichting: In 1931 waren de gevolgen van de economische crisis doorgedrongen tot brede lagen van de bevolking. In reactie hierop nam prinses Juliana het initiatief tot de oprichting van een Nationaal Crisis Comité dat tot doel had de nood onder slachtoffers van de crisis te helpen lenigen. In verschillende gemeenten werd vervolgens overgegaan tot de oprichting van plaatselijke crisis comité's, die uitvoering gaven aan de regelingen van het NCC, en die tevens zelfstandig actie ondernamen ten bate van personen die door de crisis waren getroffen. In Den Haag werd op 27 november 1931 het Haagsch Crisis Comité opgericht. Het bestond uit een Dagelijks Bestuur waarin naast de Wethouder van Sociale Zaken vertegenwoordigers van werknemersorganisaties en werkgeversorganisaties zitting hadden, en uit vertegenwoordigers van diverse charitatieve instellingen en belangenverenigingen. Voor beoordeling van de vele hulpvragen werd mede gebruik gemaakt van de expertise die reeds aanwezig was bij de bestaande organen voor armenzorg, te weten de Armenraad en de Gemeentelijke Dienst voor Maatschappelijk Hulpbetoon, sinds 1946 Gemeentelijke Dienst voor Sociale Belangen. De archieven van deze instellingen worden bij het Haags Gemeentearchief bewaard onder de beheersnummers 0277-01 en 0410-01. Het Nationaal Crisis Comité werd in 1936 opgeheven omdat men het onmogelijk geworden achtte onderscheid te maken tussen door de crisis veroorzaakte armoede en normale armoede. De gehele armenzorg zou weer uitgevoerd moeten worden door de oorspronkelijk hiervoor bestemde organen. Verschillende plaatselijke crisiscomité's volgden dit voorbeeld. Het Haagsch Crisis Comité echter had een vaste positie in de Haagse armenzorg verworven en kon zijn werkzaamheden voortzetten. Dat het HCC in een behoefte voorzag blijkt ook uit de groeiende aantallen ingewilligde steunaanvragen. In 1932 werden in 6.444 gevallen giften in geld en/of natura verstrekt, in 1935 in 13.007 gevallen en in 1939 in 16.522 gevallen. Het Haagsch Crisis Comité verleende verschillende vormen van hulp, voor de uitvoering waarvan zogenaamde subcomité's zorg droegen. Schoeiseldienst: Wat begon als een werkverschaffingsproject voor schoenherstellers resulteerde in de Schoeiseldienst. Werklozen konden tegen geringe betaling periodiek een of meerdere paren schoenen (afhankelijk van de gezinsgrootte) laten repareren. In werkplaatsen van het HCC werden de reparaties uitgevoerd met materiaal van het HCC door schoenmakers die te weinig werk hadden om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Liquidatie: Om te voorkomen dat de taken en gelden door de Nederlandsche Volksdienst overgenomen zouden worden ging het HCC per 1 november 1942 in liquidatie. Behalve de kredietverlening, die werd overgenomen door de Gemeentelijke Leen- en Voorschotbank, werd het werk voortgezet door een aantal subcomité's die werden omgevormd tot gemeentelijke instellingen. De naam "Haagsch Crisis Comité" was echter zo ingeburgerd dat deze naast de nieuwe benamingen in gebruik bleef. De exploitatie van de Schoeiseldienst werd overgenomen door de gemeente, waarmee de Schoeiseldienst een gemeentelijke dienst werd. De inventaris en de voorraden werden aan de Gemeente geschonken. De Gemeentelijke Schoeiseldienst werd opgeheven in 1955 waarna zijn taken werden overgenomen door de Dienst voor Sociale Belangen. Het subcomité B, per 1 januari 1943 het Gemeentelijk B-steun Comité, nam tot 1945 naast de uitvoering van de B-steun ook de uitvoering van de A-steun voor zijn rekening. Door het instellen van nieuwe maatregelen met betrekking tot werklozen werd in 1945 de B-steun als overbodig beschouwd. Vanaf 1946 werden geen nieuwe aanvragen voor B-steun behandeld en met ingang van 1949 werden geen uitkeringen meer gedaan. In 1945 werd het Gemeentelijk Comité tot Steun aan Hulpbehoevenden de opvolger van het in liquidatie zijnde Haagsch Crisis Comité. Het Comité behandelde gevallen van algemene aard. De verstrekte steun werd AA-steun genoemd. Het Gemeentelijk Comité tot Steun aan Hulpbehoevenden werd opgeheven in 1955. Zijn taken werden overgenomen door de Gemeentelijke Dienst voor Sociale Belangen. Kredietverlening: De kredietcommissie verstrekte leningen aan kleine zelfstandigen die door de slechte economische omstandigheden in financiële moeilijkheden waren geraakt en die derhalve niet op de normale wijze een krediet konden verkrijgen. Hiertoe werd samengewerkt met de Kamer van Koophandel, de Nederlandsche Middenstands Bank en de Bank van Lening, sinds 1939 Gemeentelijke Leen- en Voorschotbank, sinds 1949 Gemeentelijke Kredietbank.