Getuigen Verhalen, Nijkerk als toevluchtsoord tijdens WO II, Interview 09

Jo van der Hooning – Bruins Slot (79) woonde tijdens de oorlog bij haar ouders in Nijkerk samen met haar drie zussen en het pasgeboren broertje Pieter. Zij was toen 14 jaar. Haar vader, Zwaantinus (Tinus) Bruins Slot, was burgemeester van Nijkerk. Haar moeder zat ondergedoken bij de familie Gerssen, haar vader bij de familie Van Bielert. Beide families woonden in het buurtschap Slichtenhorst, even buiten Nijkerk. Van boeren in de omtrek kreeg het burgemeestersgezin wel eens wat extra’s toegestopt. (01:25) Van dat extra werd ook uitgedeeld aan mensen op hongertocht die dagelijks om eten vroegen. (0:05) Jo moest een keer met de vrachtwagen, die dagelijkse voedsel haalde uit het noorden mee om uit te zoeken hoe het met de ouders van de burgemeester was. Ze zat onder de bank om niet ontdekt te worden. (00:06) Burgemeester Bruins Slot is met pistool op het hoofd gedwongen te vertellen over het verzet. Heeft hij niet gedaan. (0:09) Hij is wel gegijzeld in het gemeentehuis samen met andere Nijkerkers. Jo moest toen informatie voor haar moeder inwinnen over haar vader. Dat deed ze via het gezin Van Essen, de bode van het gemeentehuis, onder het mom van dat ze ging spelen met de kleine kinderen. Moeder zelf bracht ook bezoek, vermomd als verpleegster. (00:16) Vrij vlot daarna dook het gezin onder omdat de Duitsers de burgemeester dreigden hen te vermoorden om hem aan het praten te krijgen. (00:14) Alleen dankzij zijn geloofsleven kon hij zijn rug recht houden. (00:21) De burgemeester had geen evacués in huis, maar wel inkwartiering van Duitse militairen. Vlak na de gijzeling dook Jo zelf onder bij dr. Van Lent; zijn dochter Joop was haar vriendin. Ze mocht zich niet tonen en moest altijd binnen blijven. (00:27) Nadat ze terug kwam bij haar moeder, de burgemeester zat nog ondergedoken bij Frits van Bielert op Groot-Ehrental, fungeerde ze als koerierster tussen Jaap Krol, hoofd van de politie, en haar vader. Tot op het laatste bij de bevrijding, toen ze met haar vader terugkwam naar Nijkerk, tegelijk met de Canadezen. (00:39-00:49). Gerssen was steeds op de hoogte waar de burgemeester was en waarschuwde hem wanneer zijn verblijfplaats bekend was. (00:58) Mw. Van der Hooning hielp zelf mee als vrijwilligster in het Oude Mannen- en Vrouwenhuis, ook al was ze met haar veertien jaar officieel nog te jong en ook al kon haar moeder de hulp in huis ook wel gebruiken. Ze was manusje van alles; schrok van de armoedige situatie die ze zag. (01:02-01:13) De razzia van Putten heeft de burgemeester erg aangegrepen, ook later in zijn leven.