Het rampjaar '40 maakte ons tot slaven van den mof. De Duitse laars verbrijzelde de broze Vrede grof. Voorbij geluk ! geen vrijheid meer! Het taaie ondergronds verzet verdient de hoogste lof! De Stem uit Londen hield in ons het smeulend vonkje aan van hoop op redding uit de greep van den "edelen" Rasgermaan. Dáár, overzee, werd er gezwoegd, aan Leger en Vloot gewerkt, te land, te water, in de lucht de krachten steeds versterkt. Na eind'loos wachten van vier- vijf jaar brak de vrijheid voor ons aan. Veel is vernield, verwoest, vermoord, naar ons volk... dat blijft bestaan. Ons volk van strijders voor het recht, van Kunst en Wetenschap, het zal zijn glorie van weleer herwinnen stap voor stap. Dank onzen Vrienden in de nood van oder de Oceaan! Hier onze Hulde met de wens. Elk schild een Zegevaan!