Foto van John Martin Hildering (Benkoelen [Indonesië], 3 oktober 1888 – Malang, 30 mei 1945).
Foto van John Martin Hildering (Benkoelen [Indonesië], 3 oktober 1888 – Malang, 30 mei 1945). Verzetsdeelnemer. -Portretfoto (ongedateerd) van John Martin Hildering. De uit Indonesië afkomstige John Martin Hildering (Benkoelen [Bengkulu] 1888 – Malang, 1945), was de zoon van een Nederlandse vader en een Indonesische moeder. Op onbekend moment is John met zijn ouders naar Nederland gekomen, en studeerde hij enige tijd aan de Kweekschool voor machinisten in Amsterdam. Op 11 mei 1910 trouwde John met de uit Enkhuizen afkomstige Maria Helena Ran. Op onbekend moment zijn zij naar Indonesië gegaan, waar John eigenaar en directeur werd van diverse bedrijven - waaronder een cultuuronderneming - in Kediri (Oost-Java). Toen Indonesië door Japan werd bezet hadden John en zijn vrouw inmiddels 5 dochters, waarvan de oudste Wilhelmina. John pleegde samen met zijn vrouw en in ieder geval dochter Wilhelmina (onbekend in welke hoedanigheid) verzet tegen de Japanse bezetter. Op enig moment (waarschijnlijk augustus 1944) werd het gezin vanwege hun verzetsactiviteiten gearresteerd door de Kempeitai (de Japanse militaire politie en inlichtingendienst). John en Wilhelmina werden gevangengezet in de Lowokwaroe-gevangenis (omgeving van Malang), dat fungeerde als interneringskamp. Ze werden apart van elkaar in tegenoverliggende cellen geplaatst, die ze elk deelden met nog drie andere mannelijke gevangenen. John werd stelselmatig mishandeld, als gevolg waarvan hij op 30 mei 1945 in de gevangenis stierf. John werd begraven op de gemeentelijke begraafplaats Sukun te Malang. In de jaren tachtig werd hij opgenomen op de Erelijst voor Gevallenen en herbegraven op het Nederlands Ereveld Kembang Kuning (Surabaya, Indonesië).
- Collectie Verzetsmuseum Amsterdam
- 18189
- Gevangenis
- Hildering, J.M.
- Amsterdam
- Graafland-Hildering, W.A.A.C.M.
- Oorlogsgraven
- Hildering-Ran, M.H.
- Nederlands-Indië
Bij bronnen vindt u soms teksten met termen die we tegenwoordig niet meer zouden gebruiken, omdat ze als kwetsend of uitsluitend worden ervaren.Lees meer