Vier scharen van verschillend formaat, bestemd voor verschillende doeleinden.

Vier scharen van verschillend formaat, bestemd voor verschillende doeleinden. Gebruikt in het interneringskamp Jodensavanne in Suriname. Rudolf Clemens (‘Rolf’) Breier (Sawahluntu (Nederlands-Indië), 26 november 1923 – Kiel (Duitsland), november 2015) bezat de Nederlandse nationaliteit maar werd tijdens de oorlog vanwege zijn Oostenrijkse afkomst zes jaar lang gevangen gehouden in Nederlands-Indië en Suriname. Breier was geboren en getogen in Nederlands-Indië. Zijn vader, de van oorsprong Tsjechische Rudolf Breier, werkte daar onder andere als gevangenisdirecteur en was in 1926 tot Nederlander genaturaliseerd. Breiers moeder Vera kon niet aarden in Nederlands-Indië en keerde terug naar Oostenrijk. Toen Duitsland in mei 1940 Nederland binnenviel, werden in de Nederlandse koloniën Duitsers geïnterneerd en ook mensen die van NSB-sympathieën werden verdacht. Ook Breier werd opgepakt en ingesloten, net als oudere broer Harald en zijn vader, hoewel zij allen de Nederlandse nationaliteit bezaten en niets met de NSB te maken hadden. Naar verluidt ging het gerucht rond dat ze pro-Duits zouden zijn. Dat zou teruggaan op de brieven die Vera stuurde vanuit Wenen – sinds 1938 onderdeel van het Duitse Rijk – waarop postzegels met de beeltenis van Adolf Hitler prijkten. Ook het feit dat vader Breier geregeld de Oostenrijkse club bezocht zou verdacht zijn. In 1942 – nog voor de Japanse inval – worden de Breiers samen met andere geïnterneerden naar Suriname verscheept. Daar worden ze op de voormalige suikerrietplantage Jodensavanne vastgehouden, bewaakt door Nederlandse en Surinaamse troepen. Breier is een enthousiast tekenaar en legt het dagelijkse leven in het kamp vast. Hij maakt ook eenvoudige gebruiksvoorwerpen, zoals een rasp, een mes en een pollepel. Nadat de Tweede Wereldoorlog is beëindigd wordt Breier nog zeker een jaar vastgehouden. Op 7 augustus 1946 komt hij samen met 137 andere gevangenen vanuit Suriname aan in de haven van IJmuiden. Breier blijft enige tijd in Nederland en studeert aan de kunstacademie in Amsterdam. In 1948 vertrekt hij naar zijn moeder in Wenen. Hij werkt als graficus en krijgt uiteindelijk een aanstelling als anatomisch tekenaar aan de universiteit in Kiel, Duitsland. In 1995 keert hij voor een documentaire met een filmploeg terug naar Suriname en heeft daar ontmoetingen met enkele mensen die hij nog uit zijn kamptijd kent. Breier overlijdt in 2015. Hij heeft nooit excuses of een schadevergoeding gekregen voor de tijd dat hij werd vastgehouden.