Georganiseerde hulp.

Georganiseerde hulp. De Nederlandse regering in Londen had al in september 1944 aan de geallieerde oorlogleiders het verzoek voorgelegd voedselzendingen naar Nederland mogelijk te maken. Churchill en Roosevelt wilden slechts hiermee akkoord gaan op de strikte voorwaarde dat niets van dergelijke transporten in Duitse handen zou vallen. Gerbrandy had zich daarop tot het neutrale Zweden gewend. Pas eind januari 1945 kwamen de eerste Zweedse voedselschepen in Delfzijl aan. Als gevolg an allerlei administratieve plichtplegingen en vervoerstechnische problemen duurde het nog zeker een maand voordat de 3700 ton voedsel - in hoofdzaak meel - in het westen van het land aankwam. Het 'Zweedse wittebrood' werd in het hongerende westen een begrip. Hongerwinter 1944-1945. Hulpverlening uit het buitenland t/m mei 1945. Onfafgebroken stroomt het langverwachte voedsel Amsterdam binnen. Vier millioen kg. etenswaren in kisten, blikken en zakken worden wekelijks aangevoerd per vrachtauto en per binnenschip, opgeslagen in de groote veemen aan de Handelskade om van daaruit te worden gedistribueerd aan de winkels waar de bevolking geduldig haar beurt afwacht om de heerlijkheden in ontvangst te nemen. Overgelukkig en onder volledige belangstelling van de wachtende menigte, verlaten moeder en zoon trots op hun brood de bakkerswinkel.