Distributie. Rij voor de Hollandsch-Duitsche bakkerij.

Distributie. Rij voor de Hollandsch-Duitsche bakkerij. Het distributieapparaat had ten doel schaarse artikelen rechtvaardig onder de bevolking te verdelen. Iedere Nederlander had een distributiestamkaart waarmee distributiebonnen verkrijgbaar waren. Met die bonnen kon een bepaalde hoeveelheid levensmiddelen of andere schaarse artikelen gekocht worden. Wanneer bepaalde artikelen 'op de bon' waren, betekende dat nog niet dat ze ook daadwerkelijk voorradig waren. Om te vermijden dat men er te laat bij was, vormden zich lange rijen voor de winkels. De voedseldistributie is lastig, maar nog niet onoverkomelijk halverwege de oorlog. Met zijn bonkaart kan de Nederlander eind 1943 per volwassene nog vier kilo aardappelen en ruim twee broden per week kopen. Nieuwe kleren of schoenen, maar ook zeep zijn op dat moment al moeilijk te krijgen. Het distributiesysteem leidt wel tot lange rijen bij de bakkers. Daarnaast neemt de kwaliteit van het brood langzaam maar zeker af. Aan het eind van de Bezetting is het brood veranderd in een bruine, harde substantie. Het wordt niet meer gemaakt van tarwemeel, maar van het meel van aardappelen of peulvruchten. Dit onsmakelijke baksel krijgt de bijnaam regeringsbrood.