: De mensch wikt...God beschikt!

In Schiedam worden in november 1944 razzia's gehouden voor de arbeidsinzet in Duitsland, waarbij velen worden opgepakt. De auteur, sinds augustus als priester overgeplaatst van Schiedam naar Haarlem, bezoekt op het station van Haarlem de passerende treinen met slachtoffers van de razzia's. Omdat hij vindt dat zijn vroegere plaatsgenoten geestelijke bijstand nodig hebben, schaft hij na overleg met het bisdom een burgerpak aan en gaat op de fiets de treinen achterna. Hij treft ze in Ochtrup (Dld.), waar hij met toestemming van de Duitsers zijn ambt als priester mag uitoefenen. Hij organiseert voor hen hier evenals in Rheine en Neuenkirchen bijeenkomsten, zorgt voor extra voedsel en kleding uit Twente en benodigde papieren om te kunnen ontkomen. Bij hun vertrek blijft hij in Ochtrup om de belangen van Nederlanders daar te blijven behartigen. Er komen steeds meer luchtaanvallen en hij vlucht de grens over terug naar Twente, waar hij de bevrijding meemaakt. Na een bezoek aan familieleden in Nederland, gaat hij als aalmoezenier voor gerepatrieerden als een van de eersten na de oorlog naar Dachau en Buchenwald en beschrijft wat hij daar aantreft In Schiedam worden in november 1944 razzia's gehouden voor de arbeidsinzet in Duitsland, waarbij velen worden opgepakt. De auteur, sinds augustus als priester overgeplaatst van Schiedam naar Haarlem, bezoekt op het station van Haarlem de passerende treinen met slachtoffers van de razzia's. Omdat hij vindt dat zijn vroegere plaatsgenoten geestelijke bijstand nodig hebben, schaft hij na overleg met het bisdom een burgerpak aan en gaat op de fiets de treinen achterna. Hij treft ze in Ochtrup (Dld.), waar hij met toestemming van de Duitsers zijn ambt als priester mag uitoefenen. Hij organiseert voor hen hier evenals in Rheine en Neuenkirchen bijeenkomsten, zorgt voor extra voedsel en kleding uit Twente en benodigde papieren om te kunnen ontkomen. Bij hun vertrek blijft hij in Ochtrup om de belangen van Nederlanders daar te blijven behartigen. Er komen steeds meer luchtaanvallen en hij vlucht de grens over terug naar Twente, waar hij de bevrijding meemaakt. Na een bezoek aan familieleden in Nederland, gaat hij als aalmoezenier voor gerepatrieerden als een van de eersten na de oorlog naar Dachau en Buchenwald en beschrijft wat hij daar aantreft De auteursnaam komt op pag. 20 te voorschijn, wanneer omstanders hem bij terugkeer in Schiedam herkennen en roepen: "hé, kapelaan Koopman ! "