Johannes Nederkoorn: Dagboek (handschrift (schriftjes I-VIII))

Dagboek van J. Nederkoorn, 47 jaar, oud-commandant der WA te Haarlem. Het dagboek begint met een beschrijving van de gevechten, die vooraf zijn gegaan aan de bevrijding van Groningen. In deze stad wordt Nederkoorn op 16 april 1945 gearresteerd, waarna men hem samen met vele lotgenoten opsluit. De behandeling in Groningen is uitgesproken slecht: mishandelingen, gebrek aan hygiëne, ziekten (Nederkoorn krijgt dysentrie). Begin juni wordt hij overgeplaatst naar Haarlem. De rest van het dagboek heeft betrekking op zijn verblijf in de strafgevangenis aldaar, waar hij wacht op de behandeling van zijn zaak door het Tribunaal. De behandeling in de gevangenis is, in tegenstelling tot die in Groningen, correct, maar de voeding blijkt zeer onvoldoende. Als gevolg daarvan is Nederkoorns fysieke conditie erg zwak. Aanvankelijk zit hij alleen opgesloten; van 19 juli af moet hij zijn cel delen met een zekere Bunschoten, een man van ruim 50 jaar, wiens gesnurk hem 's nachts uit de slaap houdt. Samen met deze Bunschoten verricht hij in de cel eenvoudige werkzaamheden (feestmutsen en enveloppen vouwen; ijzerwaren sorteren) en maakt hij gedetailleerde plannen voor de toekomst. Vlak vóór het dagboek ophoudt, schrijft Nederkoorn te verwachten dat hij binnenkort zal worden overgeplaatst naar de Kordenhorn (?) kazerne. Van dit dagboek zijn alleen de notities, die op het verblijf in de strafgevangenis betrekking hebben, van dag tot dag gemaakt; het gedeelte over Groningen is pas naderhand, in Haarlem, op schrift gesteld. Nederkoorns stijl is over het algemeen levendig, zij't niet erg verzorgd; de tekst wemelt bijvoorbeeld van de spelfouten. In de cahiers IV en VII staan tevens enige met grote nauwkeurigheid samengestelde overzichten van o.m. de verstrekte voeding, de arbeidsprestaties en de brieven, die Nederkoorn van zijn vrouw ontvangen heeft. Nederkoorn, die al in 1943 bedankte voor het lidmaatschap van de NSB, betreurt zijn nationaal-socialistische overtuiging niet in dit dagboek. Dagboek van J. Nederkoorn, 47 jaar, oud-commandant der WA te Haarlem. Het dagboek begint met een beschrijving van de gevechten, die vooraf zijn gegaan aan de bevrijding van Groningen. In deze stad wordt Nederkoorn op 16 april 1945 gearresteerd, waarna men hem samen met vele lotgenoten opsluit. De behandeling in Groningen is uitgesproken slecht: mishandelingen, gebrek aan hygiëne, ziekten (Nederkoorn krijgt dysentrie). Begin juni wordt hij overgeplaatst naar Haarlem. De rest van het dagboek heeft betrekking op zijn verblijf in de strafgevangenis aldaar, waar hij wacht op de behandeling van zijn zaak door het Tribunaal. De behandeling in de gevangenis is, in tegenstelling tot die in Groningen, correct, maar de voeding blijkt zeer onvoldoende. Als gevolg daarvan is Nederkoorns fysieke conditie erg zwak. Aanvankelijk zit hij alleen opgesloten; van 19 juli af moet hij zijn cel delen met een zekere Bunschoten, een man van ruim 50 jaar, wiens gesnurk hem 's nachts uit de slaap houdt. Samen met deze Bunschoten verricht hij in de cel eenvoudige werkzaamheden (feestmutsen en enveloppen vouwen; ijzerwaren sorteren) en maakt hij gedetailleerde plannen voor de toekomst. Vlak vóór het dagboek ophoudt, schrijft Nederkoorn te verwachten dat hij binnenkort zal worden overgeplaatst naar de Kordenhorn (?) kazerne. Van dit dagboek zijn alleen de notities, die op het verblijf in de strafgevangenis betrekking hebben, van dag tot dag gemaakt; het gedeelte over Groningen is pas naderhand, in Haarlem, op schrift gesteld. Nederkoorns stijl is over het algemeen levendig, zij't niet erg verzorgd; de tekst wemelt bijvoorbeeld van de spelfouten. In de cahiers IV en VII staan tevens enige met grote nauwkeurigheid samengestelde overzichten van o.m. de verstrekte voeding, de arbeidsprestaties en de brieven, die Nederkoorn van zijn vrouw ontvangen heeft. Nederkoorn, die al in 1943 bedankte voor het lidmaatschap van de NSB, betreurt zijn nationaal-socialistische overtuiging niet in dit dagboek. Zie ook Doc I - 1211