S. Koster: Twee jaren vrijwillige gevangenschap

De schrijver is een joodse neuroloog - zenuwarts in Amsterdam, naar schatting tijdens de oorlog plm. 45-50 jaar oud. Geheel of gedeeltelijk na de oorlog (het is aan het slot gedateerd: 2.11.'43: vermoedelijk is bedoeld '45) stelde hij het op het Rijksinstituut berustende manuscript samen.Het is, waar dit te pas komt, in verhaalvorm - met vaak uitvoerige weergave van dialoog - geschreven, daarnaast bevat het lange ethisch- wijsgerige bespiegelingen (o.a. op het thema "wereldvrede") en ook pogingen tot geschiedschrijving en geschiedenis- doorgronding; voorts beschrijving van toestanden tijdens de bezetting. Een inleiding begint ongeveer in 1934. Uit de laatste jaren vóór de oorlog geeft de schrijver voorbeelden uit zijn praktijk, van mensen, door de werkloosheid min of meer ernstig uit hun evenwicht geraakt. Later, tijdens de bezetting, wordt hun plaats, in schrijvers nu noodzakelijk uitsluitend joodse praktijk, ingenomen door joden, die troost en daadwerkelijke hulp komen zoeken en hun droevige ervaringen vertellen. Midden 1943 duikt de schrijver met zijn vrouw onder: te Haarlem, te Bloemendaal, in Zeist, en later, tot de bevrijding, op verschillende adressen in Amsterdam - onder meer of minder, maar zelden zeer gunstige, omstandigheden De schrijver is een joodse neuroloog - zenuwarts in Amsterdam, naar schatting tijdens de oorlog plm. 45-50 jaar oud. Geheel of gedeeltelijk na de oorlog (het is aan het slot gedateerd: 2.11.'43: vermoedelijk is bedoeld '45) stelde hij het op het Rijksinstituut berustende manuscript samen.Het is, waar dit te pas komt, in verhaalvorm - met vaak uitvoerige weergave van dialoog - geschreven, daarnaast bevat het lange ethisch- wijsgerige bespiegelingen (o.a. op het thema "wereldvrede") en ook pogingen tot geschiedschrijving en geschiedenis- doorgronding; voorts beschrijving van toestanden tijdens de bezetting. Een inleiding begint ongeveer in 1934. Uit de laatste jaren vóór de oorlog geeft de schrijver voorbeelden uit zijn praktijk, van mensen, door de werkloosheid min of meer ernstig uit hun evenwicht geraakt. Later, tijdens de bezetting, wordt hun plaats, in schrijvers nu noodzakelijk uitsluitend joodse praktijk, ingenomen door joden, die troost en daadwerkelijke hulp komen zoeken en hun droevige ervaringen vertellen. Midden 1943 duikt de schrijver met zijn vrouw onder: te Haarlem, te Bloemendaal, in Zeist, en later, tot de bevrijding, op verschillende adressen in Amsterdam - onder meer of minder, maar zelden zeer gunstige, omstandigheden