F.B. Bakels: Dagboek geschreven in briefvorm (getypt stuk (op Rijksinstituut overgetypt))

De auteur, geboren in 1915, is advocaat. Hij is van goede familie en gehuwd met Anne-Marie Gunning. Wegens illegale activiteit, waar hij in zijn dagboek nauwelijks over schrijft, zit hij sedert april 1942 gevangen. Eerst in Scheveningen en Amersfoort, daarna in Utrecht. Zijn min of meer aan zijn vrouw gericht brief-dagboek, waarvan zich een kopie op het Rijksinstituut bevindt, begint in Utrecht in december 1942. Zolang hij in Nederland is, weet hij het zijn vrouw in gedeelten clandestien te doen toekomen. In juli 1943 gaat hij op transport naar Natzweiler. Zijn belevenissen hier en in de andere kampen Dautmergen, Dachau, Ottobrunn en Vaihingen zijn verschrikkelijk. Hij is veel en ernstig ziek, heeft honger en lijdt kou. In Dachau wordt hij tenslotte bevrijd. Vóór de officiële evacuatie verlaat hij het kamp. Hij bereikt, eerst met anderen, later alleen in twee weken Maastricht. De tocht gaat lopend, per fiets en tenslotte per trein. In Maastricht wordt hij in een ziekenhuis voor repatrianten opgenomen en hier ziet hij zijn echtgenote terug. Zijn dagboek zet hij al die tijd voort en heeft het altijd verborgen kunnen houden. Hij neemt het steeds mee en weet het tenslotte te redden. Het "Hollandse" gedeelte is buitengewoon uitvoerig en volledig. Het in Duitsland geschreven deel is beknopter, maar de essentie van wat gezegd moet worden, komt over. De auteur, geboren in 1915, is advocaat. Hij is van goede familie en gehuwd met Anne-Marie Gunning. Wegens illegale activiteit, waar hij in zijn dagboek nauwelijks over schrijft, zit hij sedert april 1942 gevangen. Eerst in Scheveningen en Amersfoort, daarna in Utrecht. Zijn min of meer aan zijn vrouw gericht brief-dagboek, waarvan zich een kopie op het Rijksinstituut bevindt, begint in Utrecht in december 1942. Zolang hij in Nederland is, weet hij het zijn vrouw in gedeelten clandestien te doen toekomen. In juli 1943 gaat hij op transport naar Natzweiler. Zijn belevenissen hier en in de andere kampen Dautmergen, Dachau, Ottobrunn en Vaihingen zijn verschrikkelijk. Hij is veel en ernstig ziek, heeft honger en lijdt kou. In Dachau wordt hij tenslotte bevrijd. Vóór de officiële evacuatie verlaat hij het kamp. Hij bereikt, eerst met anderen, later alleen in twee weken Maastricht. De tocht gaat lopend, per fiets en tenslotte per trein. In Maastricht wordt hij in een ziekenhuis voor repatrianten opgenomen en hier ziet hij zijn echtgenote terug. Zijn dagboek zet hij al die tijd voort en heeft het altijd verborgen kunnen houden. Hij neemt het steeds mee en weet het tenslotte te redden. Het "Hollandse" gedeelte is buitengewoon uitvoerig en volledig. Het in Duitsland geschreven deel is beknopter, maar de essentie van wat gezegd moet worden, komt over. Het dagboekgedeelte tussen juli 1943 en november 1943 is definitief verloren gegaan. Na de oorlog werd door de schrijver een boekje gepubliceerd, getiteld "Verbeelding als Wapen", grotendeels samengesteld uit passages en citaten uit zijn dagboek.