: Dagboek (cahier)

'Met de volle maan van nu zijn de besneeuwde huizen en straten wel een mooi gezicht 's avonds, maar voor diegenen, die weinig of geen brandstof meer hebben, is het een allerellendigste tijd,' schrijft een anonieme Hagenees, mogelijk een journalist. Hij bedoelt hier de Hongerwinter: 'Zij kunnen den heelen dag in de kou zitten kleumen. Bij al deze lui komt nog 't getob met 't eten. Door het dichtvriezen van het water komen de aard. uit 't N. niet aan, evenmin het meel voor 't brood.' Ietwat gereserveerd schetst de auteur een toch indringend beeld van Den Haag begin 1945: 'Ook hier loopen verhalen van 't afzetten van straten en oppakken van zich daar toevallig bevindenden. Inderdaad zag ik laatst dan ook de wachtkamers in 't S.S.-station vol jongens, die op vervoersgelegenheid wachtten. Al met al een zeer onzekeren toestand.' Op 3 maart 1945 vindt het bombardement op het Bezuidenhout plaats: 'Een onbeschrijfelijke jammerboel volgde op de 3 aanvallen, die met misschien 10 min. tusschentijd gedaan werden. Direct veel brand; weinig blusmateriaal en een straffe Westelijke wind maakten dat veel meer huizen afbrandden dan onvermijdelijk was geweest.' Diezelfde maand wordt de Hagenees opgeschrikt door een 'mislukkende' V2: 'Het ding ging direct een geheel verkeerde richting uit, toen begon het op zo’n 300 á 500 m. hoog om zijn lengteas te duikelen, nog steeds vurig blazend, om zóó naar beneden te vallen. Een angstig gezicht, iedereen op straat dan ook snel dekking zoekend, maar ikzelf zoo lang mogelijk uitkijkend om te zien welke richting het loeder uiteindelijk zou kiezen om te zien welke kant ik dekking moest zoeken. Gelukkig kwam het zaakje toch nog ver weg, vermoedelijk in de buurt vd. Scheveningsche haven, dus de vesting, terecht en plofte daar.' 'Met de volle maan van nu zijn de besneeuwde huizen en straten wel een mooi gezicht 's avonds, maar voor diegenen, die weinig of geen brandstof meer hebben, is het een allerellendigste tijd,' schrijft een anonieme Hagenees, mogelijk een journalist. Hij bedoelt hier de Hongerwinter: 'Zij kunnen den heelen dag in de kou zitten kleumen. Bij al deze lui komt nog 't getob met 't eten. Door het dichtvriezen van het water komen de aard. uit 't N. niet aan, evenmin het meel voor 't brood.' Ietwat gereserveerd schetst de auteur een toch indringend beeld van Den Haag begin 1945: 'Ook hier loopen verhalen van 't afzetten van straten en oppakken van zich daar toevallig bevindenden. Inderdaad zag ik laatst dan ook de wachtkamers in 't S.S.-station vol jongens, die op vervoersgelegenheid wachtten. Al met al een zeer onzekeren toestand.' Op 3 maart 1945 vindt het bombardement op het Bezuidenhout plaats: 'Een onbeschrijfelijke jammerboel volgde op de 3 aanvallen, die met misschien 10 min. tusschentijd gedaan werden. Direct veel brand; weinig blusmateriaal en een straffe Westelijke wind maakten dat veel meer huizen afbrandden dan onvermijdelijk was geweest.' Diezelfde maand wordt de Hagenees opgeschrikt door een 'mislukkende' V2: 'Het ding ging direct een geheel verkeerde richting uit, toen begon het op zo’n 300 á 500 m. hoog om zijn lengteas te duikelen, nog steeds vurig blazend, om zóó naar beneden te vallen. Een angstig gezicht, iedereen op straat dan ook snel dekking zoekend, maar ikzelf zoo lang mogelijk uitkijkend om te zien welke richting het loeder uiteindelijk zou kiezen om te zien welke kant ik dekking moest zoeken. Gelukkig kwam het zaakje toch nog ver weg, vermoedelijk in de buurt vd. Scheveningsche haven, dus de vesting, terecht en plofte daar.' Dit dagboek van een onbekende auteur uit Den Haag werd gevonden in een papierverwerkend bedrijf in Zeeland.