G.A. Mingelen: Oorlogsdagboek 'Aantekeningen van de oorlog'

Gedetailleerd en onderhoudend dagboek, eigenlijk drie plakboeken, van Rijswijker Gerard Mingelen over het dagelijks leven tijdens de bezetting. ‘Er zijn mensen die hun leven op het spel zetten voor ons vaderland, saboteren, onze vijand nadeel berokkenen,’ schrijft Gerard in 1943. ‘Ikzelf, een jongen van 17, zou graag aan dit alles meedoen, maar heb een Moeder en Vader die al in de 60 zijn.’ Vader is ober in Hotel Centraal in Den Haag. Zoon werkt er soms als piccolo. In 1944 wordt het nabijgelegen vliegveld Ypenburg gebruikt voor de lancering van V1's: ‘Omstreeks acht uur zit ik te lezen. Vader en moeder ook, daar horen we een geruis buiten, dat aanzwelt tot een oorverdovend gedonder, het lijkt wel of de wereld vergaat! Ik ren naar het raam maar zie niets: alle mensen kijken, wat er aan de hand is. Iedereen weet: de V1 wordt afgeschoten en wel hier vlakbij!’ Een week later schrijft hij: ‘Om 4 uur gaat een V1 de lucht in. Achter de kerk komt hij vandaan, ik zie hem duidelijk, een lange bom, geen vleugels, een steekvlam achter hem aan. Langzaam gaat hij de lucht in en verdwijnt in de wolken. Ineens geen geluid meer, ik doe het raam open en luister, dan, kijk, roep ik, daar komt hij terug. De V1 valt terug op aarde, een rookpluim achter zich latend, een donderende slag. Er stijgt een rookpluim ter hemel. Waar is ‘ie neergevallen?’ Mislukte lanceringen (en geallieerde bombardementen) zullen tientallen Rijswijkers het leven kosten. Het gezin Mingelen overleeft de oorlog. De Hongerwinter komt uitvoerig aan bod in het dagboek: ‘Geen bomen meer in de straten, de hekken om de tuinen verdwijnen, men zit zonder stook, honger, honger, honger. Ik kan me niet meer voorstellen dat men vroeger een winkel binnenstapte en gewoon kocht wat men wou hebben.’ Gedetailleerd en onderhoudend dagboek, eigenlijk drie plakboeken, van Rijswijker Gerard Mingelen over het dagelijks leven tijdens de bezetting. ‘Er zijn mensen die hun leven op het spel zetten voor ons vaderland, saboteren, onze vijand nadeel berokkenen,’ schrijft Gerard in 1943. ‘Ikzelf, een jongen van 17, zou graag aan dit alles meedoen, maar heb een Moeder en Vader die al in de 60 zijn.’ Vader is ober in Hotel Centraal in Den Haag. Zoon werkt er soms als piccolo. In 1944 wordt het nabijgelegen vliegveld Ypenburg gebruikt voor de lancering van V1's: ‘Omstreeks acht uur zit ik te lezen. Vader en moeder ook, daar horen we een geruis buiten, dat aanzwelt tot een oorverdovend gedonder, het lijkt wel of de wereld vergaat! Ik ren naar het raam maar zie niets: alle mensen kijken, wat er aan de hand is. Iedereen weet: de V1 wordt afgeschoten en wel hier vlakbij!’ Een week later schrijft hij: ‘Om 4 uur gaat een V1 de lucht in. Achter de kerk komt hij vandaan, ik zie hem duidelijk, een lange bom, geen vleugels, een steekvlam achter hem aan. Langzaam gaat hij de lucht in en verdwijnt in de wolken. Ineens geen geluid meer, ik doe het raam open en luister, dan, kijk, roep ik, daar komt hij terug. De V1 valt terug op aarde, een rookpluim achter zich latend, een donderende slag. Er stijgt een rookpluim ter hemel. Waar is ‘ie neergevallen?’ Mislukte lanceringen (en geallieerde bombardementen) zullen tientallen Rijswijkers het leven kosten. Het gezin Mingelen overleeft de oorlog. De Hongerwinter komt uitvoerig aan bod in het dagboek: ‘Geen bomen meer in de straten, de hekken om de tuinen verdwijnen, men zit zonder stook, honger, honger, honger. Ik kan me niet meer voorstellen dat men vroeger een winkel binnenstapte en gewoon kocht wat men wou hebben.’ Van het uit plakboeken bestaande dagboek van Gerard Mingelen, oorspronkelijk vier delen, is het eerste deel zoek geraakt en resteren slechts deel 2,3 en 4. Toelichting bij de illustratie: 'Op Zondag keek ik het Engelse tijdschrift The Life in van Januari 9. 1939. Het stond vol met mooie dingen waaronder bovenstaand plaatje,' schrijft Gerrit in januari 1945, dus midden in de Hongerwinter, in zijn dagboek. ‘Het is gewoon niet te begrijpen dat we dit gehad hebben, vooral in deze tijd nu er honger heerst, dat je dat voor de oorlog gegeten hebt.'