J.A. Ringers: Korte aantekeningen betreffende de Doodenmarsch en wat daarop volgde

De auteur werkt in Oranienburg, kamp Sachsenhausen en komt uit Vught (kamp). Hij wordt beleefd behandeld. Zijn functie is vrij hoog, hij moet gemaakt werk van het Bauhof, geplaatste bestellingen en leveringen narekenen. Langzamerhand stagneert veel, er is tekort aan materiaal. Hij ziet papierflodders uit de schoorsteen van de crematoria komen, waardoor hij begrijpt dat archief verbrand wordt. Nu kan het niet lang meer duren. Hij vertelt in welke barakken hij heeft gezeten en hoe de toestand in het kamp is geweest de laatste maanden. Hoe de Duitsers zich gedroegen, hij noemt veel namen van kampgenoten (veel gijzelaars). Hij heeft een eigen bed en een paardendeken. Er is bijna geen voedsel. Er sterven 500 mensen per dag zegt hij. Hij vertrekt 21 april 1945 onder begeleiding van de SS uit het kamp, half ziek en voorzien van een jas. Ze lopen ongeveer 15 tot 20 kilometer per dag. Er is een ijskoude wind. 's Nachts kunnen ze gaan liggen maar van slapen komt niet veel. Er wordt gestolen. Er worden steeds kortere afstanden afgelegd. Hij telt de geëxecuteerden, die langs de weg liggen. Aangekomen in Brelow, graaft hij zich in onder de takken van de bomen van een bos. Er wordt een hut gebouwd. De mensen eten paddestoelen en scheuten beuk ("beukenspinazie"). Een etappe verder kan hij zich wassen in een meertje. Van rauw gegeten aardappelen krijgt hij diarree. Hij wordt aangevallen en geslagen door een Rus. Van een Rode Kruisauto krijgt hij een Rode Kruis paken de auto zet hem ergens af. Een SS'er ontfermt zich, na bedreiging, over hem. Hij komt vervolgens in een verlaten barak terecht. Duitse SS'ers vluchten voor de Russen. Een Duitse soldaat verzorgt hem, als tegenprestatie voor het schrijven van een brief naar de moeder van de soldaat. Hij moet hem in Holland posten. De soldaat is bang voorgoed in Rusland terecht te komen. Na een verblijf in een hospitaal, hoort hij waar de Amerikanen zitten. Hij vlucht met een Fransman richting Slate, het verzamelpunt. De auteur werkt in Oranienburg, kamp Sachsenhausen en komt uit Vught (kamp). Hij wordt beleefd behandeld. Zijn functie is vrij hoog, hij moet gemaakt werk van het Bauhof, geplaatste bestellingen en leveringen narekenen. Langzamerhand stagneert veel, er is tekort aan materiaal. Hij ziet papierflodders uit de schoorsteen van de crematoria komen, waardoor hij begrijpt dat archief verbrand wordt. Nu kan het niet lang meer duren. Hij vertelt in welke barakken hij heeft gezeten en hoe de toestand in het kamp is geweest de laatste maanden. Hoe de Duitsers zich gedroegen, hij noemt veel namen van kampgenoten (veel gijzelaars). Hij heeft een eigen bed en een paardendeken. Er is bijna geen voedsel. Er sterven 500 mensen per dag zegt hij. Hij vertrekt 21 april 1945 onder begeleiding van de SS uit het kamp, half ziek en voorzien van een jas. Ze lopen ongeveer 15 tot 20 kilometer per dag. Er is een ijskoude wind. 's Nachts kunnen ze gaan liggen maar van slapen komt niet veel. Er wordt gestolen. Er worden steeds kortere afstanden afgelegd. Hij telt de geëxecuteerden, die langs de weg liggen. Aangekomen in Brelow, graaft hij zich in onder de takken van de bomen van een bos. Er wordt een hut gebouwd. De mensen eten paddestoelen en scheuten beuk ("beukenspinazie"). Een etappe verder kan hij zich wassen in een meertje. Van rauw gegeten aardappelen krijgt hij diarree. Hij wordt aangevallen en geslagen door een Rus. Van een Rode Kruisauto krijgt hij een Rode Kruis paken de auto zet hem ergens af. Een SS'er ontfermt zich, na bedreiging, over hem. Hij komt vervolgens in een verlaten barak terecht. Duitse SS'ers vluchten voor de Russen. Een Duitse soldaat verzorgt hem, als tegenprestatie voor het schrijven van een brief naar de moeder van de soldaat. Hij moet hem in Holland posten. De soldaat is bang voorgoed in Rusland terecht te komen. Na een verblijf in een hospitaal, hoort hij waar de Amerikanen zitten. Hij vlucht met een Fransman richting Slate, het verzamelpunt. Na zijn thuiskomst heeft hij in zijn atlas een lijn langs de steden getrokken, waar hij op zijn tocht langs is gekomen. De door hem bewaarde gegevens zijn aangevuld met herinneringen. Deze herinneringen staan geschreven tussen vierkante haken. Ook zijn er aanvullingen, die hij heeft uit een brief, gekregen in 1947 van een Duitse Tjech.