Piet (Petrus) J.A. Verbeek: Dagboek" en "Mijn leven in Duitsland"

Oktober 1942 stapt de auteur in Rijswijk op de trein om na oproep in Duitsland te gaan werken. Hij krijgt proviand mee. In Bentheim wordt het Wilhelmus gezongen. In Berlijn (Durchgangslager Wilhelmshagen) aangekomen, gaat hij naar Spandau en komt in het werkkamp Diwag. Hij krijgt een matras, dekens en bestek. Zijn kamer heeft bedden met 3 verdiepingen. Hij gaat naar de kerk in het kamp. Hij werkt in de gieterij van de wapenfabriek. Naar huis mag hij schrijven en er komen brieven en pakjes met voedsel, dat ze op de kamer verdelen. Om 5 uur 's morgens moet hij opstaan. Verjaardagen worden gevierd. Hij bezoekt Berlijn. Hij krijgt rookwaar en etensbonnen. Hun koolsoep geven ze aan slechter behandelde Russen. De voedselvoorziening is soms goed, dan weer minder tot slecht. In de winter wordt de kachel gestookt. Ze kaarten en zingen. De stemming is goed. De Nederlanders organiseren de kerstviering in 1942. De auteur zit in de opgerichte cabaretgroep. Ze hebben allen een fles wijn gekregen en van thuis zijn er pakjes. Zijn verzoek voor een blindedarmoperatie in Nederland gaat niet door. Hij saboteert lange tijd door niet te werken. Er is steeds vaker cabaret. Berlijn wordt gebombardeerd, luchtalarm neemt toe. In maart verhuist hij naar een andere kamer met veel wandluizen. Met het cabaret gaat hij op tournee langs andere Lagers, waarvan veel verslagen. Hij moet de nachtdienst in. Met Pasen maken ze zelf extra eten. Het cabaret heeft nu een drummer erbij en in Berlijn worden filmopnamen gemaakt. Een kameraad, Klaas, overlijdt mei 1943 aan trombose. Hij beschrijft de begrafenis. Er komen nieuwe Nederlanders. Er heerst diarree, waarvoor men gipspoeder krijgt. Hij komt in de krant met het cabaret, iemand maakt foto's en hij ziet de gemaakte film. Hij krijgt voor de optredens extra eten en drinken of geld. Van vrienden krijgt hij bonnen. Tijdens de nachtdienst wordt gekookt. Hij werkt 12 uur per dag. Juli 1943 is hij vaak met het cabaret op pad naar andere Lagers. Oktober 1942 stapt de auteur in Rijswijk op de trein om na oproep in Duitsland te gaan werken. Hij krijgt proviand mee. In Bentheim wordt het Wilhelmus gezongen. In Berlijn (Durchgangslager Wilhelmshagen) aangekomen, gaat hij naar Spandau en komt in het werkkamp Diwag. Hij krijgt een matras, dekens en bestek. Zijn kamer heeft bedden met 3 verdiepingen. Hij gaat naar de kerk in het kamp. Hij werkt in de gieterij van de wapenfabriek. Naar huis mag hij schrijven en er komen brieven en pakjes met voedsel, dat ze op de kamer verdelen. Om 5 uur 's morgens moet hij opstaan. Verjaardagen worden gevierd. Hij bezoekt Berlijn. Hij krijgt rookwaar en etensbonnen. Hun koolsoep geven ze aan slechter behandelde Russen. De voedselvoorziening is soms goed, dan weer minder tot slecht. In de winter wordt de kachel gestookt. Ze kaarten en zingen. De stemming is goed. De Nederlanders organiseren de kerstviering in 1942. De auteur zit in de opgerichte cabaretgroep. Ze hebben allen een fles wijn gekregen en van thuis zijn er pakjes. Zijn verzoek voor een blindedarmoperatie in Nederland gaat niet door. Hij saboteert lange tijd door niet te werken. Er is steeds vaker cabaret. Berlijn wordt gebombardeerd, luchtalarm neemt toe. In maart verhuist hij naar een andere kamer met veel wandluizen. Met het cabaret gaat hij op tournee langs andere Lagers, waarvan veel verslagen. Hij moet de nachtdienst in. Met Pasen maken ze zelf extra eten. Het cabaret heeft nu een drummer erbij en in Berlijn worden filmopnamen gemaakt. Een kameraad, Klaas, overlijdt mei 1943 aan trombose. Hij beschrijft de begrafenis. Er komen nieuwe Nederlanders. Er heerst diarree, waarvoor men gipspoeder krijgt. Hij komt in de krant met het cabaret, iemand maakt foto's en hij ziet de gemaakte film. Hij krijgt voor de optredens extra eten en drinken of geld. Van vrienden krijgt hij bonnen. Tijdens de nachtdienst wordt gekookt. Hij werkt 12 uur per dag. Juli 1943 is hij vaak met het cabaret op pad naar andere Lagers. Het fotoboek bevindt zich op de fotoafdeling. De laatste delen van de oorspronkelijke versie van het dagboek zijn verloren gegaan bij een bombardement november 1943 op het kamp