mej. Kruimel: 1945 I tm VI

De auteur woont op de Herengracht in Amsterdam. Het is januari 1945. Er is gebrek aan voedsel. De Centrale Keuken zorgt voor eten. Overal wordt uit parken en huizen hout gekapt en gesloopt als brandhout. Clandestien zijn kolen te krijgen. De geruchten gaan dat joden eindigen in Polen waar ze werken in giftige mijnen en daardoor zijn vergast. Artsen worden tegengewerkt in hun protest. Meisjes met Duitse baby's krijgen hulp bij de bevalling. De rantsoenen worden kleiner. Het rode leger is op 150 kilometer van Berlijn. Bij de auteur is nog steeds personeel in huis, de kachel brandt in de keuken. Er is te eten en mensen eten mee. Een familielid bezoekt de aandeelhouders vergaderingen van Van Gelder in Aerdenhout. maar de papierfabrieken zelf liggen stil. De magazijnen zijn leeggeplunderd. In februari 1945 wordt het Handelsblad afgeschaft vanwege zijn NSB gezindheid. Materiaal van de brandweer is verdwenen naar Duitsland. Scholen zijn er niet meer. Een familielid onderneemt een hongertocht naar Zutphen. Kinderen worden in de steek gelaten, er wordt gebedeld en gestolen. In februari zijn er represailemaatregelen. De auteur vertelt wat familieleden en kennissen meemaken. Voor bonnen krijgt men 15 februari 1945 Zweeds Wittebrood. Ze heeft geen cent gegeven aan de Winterhulp. Door de kou vriezen mensen dood. Bij de begrafenis moet men zelf voor lakens zorgen. In de krant leest ze hoe treurig het in volksbuurten is gesteld. Er zijn vorderingen en ze is het telefoontoestel kwijt. In maart wordt Zuid-Nederland langzaam bevrijd. Ze ziet fietsenvorderingen. Er is zwarte handel, men ruilt goud en vulpennen voor voedsel. Thuis word nog steeds een maaltijd op fornuis en potkachel gekookt. Alle groente is op de bon behalve suikerbieten. Maar de dagen worden langer. Ze koopt een fiets met houten banden als haar oude gestolen wordt. In Duitsland rukken de geallieerden op. De auteur woont op de Herengracht in Amsterdam. Het is januari 1945. Er is gebrek aan voedsel. De Centrale Keuken zorgt voor eten. Overal wordt uit parken en huizen hout gekapt en gesloopt als brandhout. Clandestien zijn kolen te krijgen. De geruchten gaan dat joden eindigen in Polen waar ze werken in giftige mijnen en daardoor zijn vergast. Artsen worden tegengewerkt in hun protest. Meisjes met Duitse baby's krijgen hulp bij de bevalling. De rantsoenen worden kleiner. Het rode leger is op 150 kilometer van Berlijn. Bij de auteur is nog steeds personeel in huis, de kachel brandt in de keuken. Er is te eten en mensen eten mee. Een familielid bezoekt de aandeelhouders vergaderingen van Van Gelder in Aerdenhout. maar de papierfabrieken zelf liggen stil. De magazijnen zijn leeggeplunderd. In februari 1945 wordt het Handelsblad afgeschaft vanwege zijn NSB gezindheid. Materiaal van de brandweer is verdwenen naar Duitsland. Scholen zijn er niet meer. Een familielid onderneemt een hongertocht naar Zutphen. Kinderen worden in de steek gelaten, er wordt gebedeld en gestolen. In februari zijn er represailemaatregelen. De auteur vertelt wat familieleden en kennissen meemaken. Voor bonnen krijgt men 15 februari 1945 Zweeds Wittebrood. Ze heeft geen cent gegeven aan de Winterhulp. Door de kou vriezen mensen dood. Bij de begrafenis moet men zelf voor lakens zorgen. In de krant leest ze hoe treurig het in volksbuurten is gesteld. Er zijn vorderingen en ze is het telefoontoestel kwijt. In maart wordt Zuid-Nederland langzaam bevrijd. Ze ziet fietsenvorderingen. Er is zwarte handel, men ruilt goud en vulpennen voor voedsel. Thuis word nog steeds een maaltijd op fornuis en potkachel gekookt. Alle groente is op de bon behalve suikerbieten. Maar de dagen worden langer. Ze koopt een fiets met houten banden als haar oude gestolen wordt. In Duitsland rukken de geallieerden op.