: De laatste dagen voor de bevrijding van Moerdijk

Op 17 september 1944 wordt een aantal bommen gegooid op Moerdijk en het nabijgelegen klooster. Bewoners worden geëvacueerd. De volgende dag komen zweefvliegtuigen over. De verdere week vliegen iedere middag vliegtuigen over. Er worden gewonden onder het puin uit gegraven. In het klooster, waar een groot aantal burgers verblijft en een noodkeuken is, worden gewonde beesten geslacht. Huizen, die door evacuatie tijdelijk niet bewoond zijn, worden leeg geroofd. Begin oktober ontstaat watersnood doordat de sluizen zijn opengezet. De huizen stromen onder. Kippen en koeien worden naar hoger gelegen gebied verplaatst. De polders staan blank. De brandweer probeert de kelder (tijdelijke slagerij) van het klooster droog te houden. In de verte is veel gevechtslawaai te horen. Er worden door de Duitsers dekens en handdoeken gevorderd, zogenaamd voor gewonde soldaten. De Duitse marine laat de Nederlanders zelf de sluisdeuren weer sluiten. Nederlanders wagen het naar bevrijde delen van Brabant te gaan en komen terug met hun verhalen. Er blijven bombardementen komen, de brug wordt getroffen. In de polder wordt afweergeschut gezet. Eind oktober zijn Tilburg, Zeeuws Vlaanderen en België bevrijd. Duitsers trekken terug en vorderen huizen, waar ook evacués zijn ondergebracht. Het is onrustig door heen en weer trekkende mensen. De nacht van 31 oktober 1944 regent het granaten. Mensen vluchten de kelder in. De mis wordt de volgende ochtend niet in de kerk gehouden. Iedere avond is de lucht rood. Boerderijen staan in brand. Duitse soldaten zijn bang en proberen onderdak te vinden. 7 November 1944 staat het klooster in brand en moet men vluchten. Zusters, die ziek zijn en in bed geen kousen dragen, lopen met een deken om de benen. De kerkgewelven worden schuilplaats. De Duitsers komen er vrijwilligers vorderen, die het strijdgewoel in moeten. Voor hun behoud wordt gebeden. Na een derde geallieerde aanval worden ze op 9 november 1944 bevrijd. Op 17 september 1944 wordt een aantal bommen gegooid op Moerdijk en het nabijgelegen klooster. Bewoners worden geëvacueerd. De volgende dag komen zweefvliegtuigen over. De verdere week vliegen iedere middag vliegtuigen over. Er worden gewonden onder het puin uit gegraven. In het klooster, waar een groot aantal burgers verblijft en een noodkeuken is, worden gewonde beesten geslacht. Huizen, die door evacuatie tijdelijk niet bewoond zijn, worden leeg geroofd. Begin oktober ontstaat watersnood doordat de sluizen zijn opengezet. De huizen stromen onder. Kippen en koeien worden naar hoger gelegen gebied verplaatst. De polders staan blank. De brandweer probeert de kelder (tijdelijke slagerij) van het klooster droog te houden. In de verte is veel gevechtslawaai te horen. Er worden door de Duitsers dekens en handdoeken gevorderd, zogenaamd voor gewonde soldaten. De Duitse marine laat de Nederlanders zelf de sluisdeuren weer sluiten. Nederlanders wagen het naar bevrijde delen van Brabant te gaan en komen terug met hun verhalen. Er blijven bombardementen komen, de brug wordt getroffen. In de polder wordt afweergeschut gezet. Eind oktober zijn Tilburg, Zeeuws Vlaanderen en België bevrijd. Duitsers trekken terug en vorderen huizen, waar ook evacués zijn ondergebracht. Het is onrustig door heen en weer trekkende mensen. De nacht van 31 oktober 1944 regent het granaten. Mensen vluchten de kelder in. De mis wordt de volgende ochtend niet in de kerk gehouden. Iedere avond is de lucht rood. Boerderijen staan in brand. Duitse soldaten zijn bang en proberen onderdak te vinden. 7 November 1944 staat het klooster in brand en moet men vluchten. Zusters, die ziek zijn en in bed geen kousen dragen, lopen met een deken om de benen. De kerkgewelven worden schuilplaats. De Duitsers komen er vrijwilligers vorderen, die het strijdgewoel in moeten. Voor hun behoud wordt gebeden. Na een derde geallieerde aanval worden ze op 9 november 1944 bevrijd. Een andere kloosterzuster, Cornelia, hield ook een dagboek bij. Het is te beluisteren op de site Liberation Route