Catharine Jeanette Middelberg - Idenburg: Dagboek (handgeschreven tekst in schoolschriftje)

De auteur, echtgenote van de vervangen burgemeester van Ede, hoopt dat er een einde komt aan de oorlog. Leden van de "ondergrondse" worden gevangen genomen, nadat ze landwachters hebben gedood. Ze worden gemarteld. Met haar huisgenoten praat ze 's avonds over de politieke veranderingen in geval van vrede. Zal er eenheid zijn in het land of zullen politieke partijen elkaar bestrijden? Opwinding wordt afgewisseld met teleurstelling over het moment van bevrijding. Geruchten doen de ronde. Sinds 12 april 1945 zijn de geallieerden volgens de officiële berichten tot Deventer gevorderd. 's Nachts hoort ze schieten en gedonder. Bij een inval thuis door de Duitsers koppelen deze een telefoonlijn aan die van hen. 14 april 1945 wordt verteld dat in het dorp allemaal mensen met roze anjers rondlopen. De Duitsers pakken auto's in om te vertrekken. 's Nachts is het onrustig. Sommige huisgenoten schuilen in de kelder. Ze hoort Nederland pratende soldaten voorbij trekken. De volgende dag, zondag, gaat ze niet naar de kerk. Ze hoort van iemand het gerucht dat de Tommies Ede binnentrekken. De telefoonlijn van de Duitsers wordt door hen afgeluisterd, waardoor ze op de hoogte blijven van het verloop van de strijd. Er is een avondklok van half elf. Amerikanen en Russen hebben elkaar bereikt en geallieerden trekken richting Wageningen. De Duitsers vernielen veel bij hun vertrek. 22 Mei 1945 schrijft ze dat ze in vrijheid leeft. Ze dankt God. Ze vertelt uitgebreid hoe het gegaan is, met veel granaatvuur en schietende en vluchtende SS'ers. Het lawaai neemt af, het wordt stil. Dan komen de Tommies, die SS'ers gevangen nemen. De uitgestorven straten vullen zich met mensen. De Tommies zijn het dorp binnengereden en worden met gejuich ontvangen. Haar echtgenoot wordt weer burgemeester. "Moffenmeiden" en NSB'ers worden gevangen genomen. Ze ziet haar kinderen en kleinkinderen weer. De auteur, echtgenote van de vervangen burgemeester van Ede, hoopt dat er een einde komt aan de oorlog. Leden van de "ondergrondse" worden gevangen genomen, nadat ze landwachters hebben gedood. Ze worden gemarteld. Met haar huisgenoten praat ze 's avonds over de politieke veranderingen in geval van vrede. Zal er eenheid zijn in het land of zullen politieke partijen elkaar bestrijden? Opwinding wordt afgewisseld met teleurstelling over het moment van bevrijding. Geruchten doen de ronde. Sinds 12 april 1945 zijn de geallieerden volgens de officiële berichten tot Deventer gevorderd. 's Nachts hoort ze schieten en gedonder. Bij een inval thuis door de Duitsers koppelen deze een telefoonlijn aan die van hen. 14 april 1945 wordt verteld dat in het dorp allemaal mensen met roze anjers rondlopen. De Duitsers pakken auto's in om te vertrekken. 's Nachts is het onrustig. Sommige huisgenoten schuilen in de kelder. Ze hoort Nederland pratende soldaten voorbij trekken. De volgende dag, zondag, gaat ze niet naar de kerk. Ze hoort van iemand het gerucht dat de Tommies Ede binnentrekken. De telefoonlijn van de Duitsers wordt door hen afgeluisterd, waardoor ze op de hoogte blijven van het verloop van de strijd. Er is een avondklok van half elf. Amerikanen en Russen hebben elkaar bereikt en geallieerden trekken richting Wageningen. De Duitsers vernielen veel bij hun vertrek. 22 Mei 1945 schrijft ze dat ze in vrijheid leeft. Ze dankt God. Ze vertelt uitgebreid hoe het gegaan is, met veel granaatvuur en schietende en vluchtende SS'ers. Het lawaai neemt af, het wordt stil. Dan komen de Tommies, die SS'ers gevangen nemen. De uitgestorven straten vullen zich met mensen. De Tommies zijn het dorp binnengereden en worden met gejuich ontvangen. Haar echtgenoot wordt weer burgemeester. "Moffenmeiden" en NSB'ers worden gevangen genomen. Ze ziet haar kinderen en kleinkinderen weer. Bij het dagboek is een brief met extra informatie