Anthonie Rijken: Verslag (handgeschreven tekst op bladen papier)

De auteur, lid van de verzetsgroep de Geuzen (kring Gooi), wordt 15 september 1941 bij een huiszoeking gearresteerd in Weesp. Hij wordt naar de gevangenis aan de Amstelveenseweg in Amsterdam gebracht. Na enkele verhoren met mishandeling en bedreiging van zijn vrouw en dochter (koeriersters) volgt na acht weken overplaatsing naar de Weteringschans. In wasgoed smokkelt hij sigarettenvloeitjes met berichten naar buiten. Als hij in hongerstaking gaat, wordt hij naar het ziekenhuis gebracht, krijgt bijvoeding, goede verzorging en mag zijn vrouw zien. Na enkele maanden moet hij terug naar de Weteringschans naar een cel met drie anderen. Als het berichten smokkelen, wat meer mensen nu doen, wordt ontdekt krijgen ze zware straffen. Op 3 februari 1943 wordt hij door het Feldkriegsgericht aan het Singel in Amsterdam ter dood veroordeeld. Dit wordt omgezet in 15 jaar tuchthuisstraf. Hij mag naar huis schrijven. Bij overplaatsing naar de gevangenis Wolvenplein in Utrecht ziet hij kans om in de trein aan een onbekende beschreven wc-papiertjes te geven. In Utrecht zit in zijn cel met achttien anderen een verteller, die iedereen 's avonds muisstil krijgt. Na 12 dagen gaat hij in een groep in een personentrein op transport naar de gevangenis van Kleve. Het eten daar is slecht. Vervolgens overplaatsing naar Keulen en verder in een 125 man groot transport naar Bonn. Vanwege bomalarm moet hij in een schuilkelder schuilen. De hele reis krijgt hij niets te eten. Hij blijft steeds samen met Jan, een Rotterdammer. Aangekomen in tuchthuis Rheinbach moet hij zijn kleren afgeven, gaat hij in bad en wordt zijn haar geknipt. Hij krijgt gevangeniskleren. Het eten is beter en hij moet "diamiet" (dynamiet?) -zakken maken en enveloppen plakken. De arts spreekt goed Nederlands. Met een klein groepje gaat hij door naar tuchthuis Siegburg, waar hij gevangeniskleren, een etensplankje en bestek krijgt. In zijn cel zitten ook gewone misdadigers. Bij registratie worden foto's van hem (naakt) gemaakt. De auteur, lid van de verzetsgroep de Geuzen (kring Gooi), wordt 15 september 1941 bij een huiszoeking gearresteerd in Weesp. Hij wordt naar de gevangenis aan de Amstelveenseweg in Amsterdam gebracht. Na enkele verhoren met mishandeling en bedreiging van zijn vrouw en dochter (koeriersters) volgt na acht weken overplaatsing naar de Weteringschans. In wasgoed smokkelt hij sigarettenvloeitjes met berichten naar buiten. Als hij in hongerstaking gaat, wordt hij naar het ziekenhuis gebracht, krijgt bijvoeding, goede verzorging en mag zijn vrouw zien. Na enkele maanden moet hij terug naar de Weteringschans naar een cel met drie anderen. Als het berichten smokkelen, wat meer mensen nu doen, wordt ontdekt krijgen ze zware straffen. Op 3 februari 1943 wordt hij door het Feldkriegsgericht aan het Singel in Amsterdam ter dood veroordeeld. Dit wordt omgezet in 15 jaar tuchthuisstraf. Hij mag naar huis schrijven. Bij overplaatsing naar de gevangenis Wolvenplein in Utrecht ziet hij kans om in de trein aan een onbekende beschreven wc-papiertjes te geven. In Utrecht zit in zijn cel met achttien anderen een verteller, die iedereen 's avonds muisstil krijgt. Na 12 dagen gaat hij in een groep in een personentrein op transport naar de gevangenis van Kleve. Het eten daar is slecht. Vervolgens overplaatsing naar Keulen en verder in een 125 man groot transport naar Bonn. Vanwege bomalarm moet hij in een schuilkelder schuilen. De hele reis krijgt hij niets te eten. Hij blijft steeds samen met Jan, een Rotterdammer. Aangekomen in tuchthuis Rheinbach moet hij zijn kleren afgeven, gaat hij in bad en wordt zijn haar geknipt. Hij krijgt gevangeniskleren. Het eten is beter en hij moet "diamiet" (dynamiet?) -zakken maken en enveloppen plakken. De arts spreekt goed Nederlands. Met een klein groepje gaat hij door naar tuchthuis Siegburg, waar hij gevangeniskleren, een etensplankje en bestek krijgt. In zijn cel zitten ook gewone misdadigers. Bij registratie worden foto's van hem (naakt) gemaakt.