Wilhelmus Johannes Gerardus Maas: Om nooit te vergeten

De Belgische auteur wordt in Antwerpen bij een opstootje opgepakt. In smoking is hij op weg naar zijn werk. In een kroeg heeft hij als accordeonnist een baantje. Hij belandt in de gevangenis. Na ontluizing krijgt hij zijn smoking volkomen vervuild terug. Zijn haar wordt kortgeknipt. Door vier man tegelijk wordt hij hardhandig verhoord en beschuldigd van het spelen van "Judenmusik". Hij wordt veroordeeld tot levenslang. In de gevangenis pesten de bewakers hem. Na veel omzwervingen komt hij in de gevangenis van Merksplas (Merxplas?) terecht en bij de berichten over de invasie wordt wordt hij met alle gevangenen naar Turnhout gebracht. Vandaar gaat hij in een treinwagon en later per vrachtauto naar de gevangenis in Rijssel. Vervolgens gaat de tocht langs verschillende plaatsen in België en Noord-Frankrijk, waar hij in barakken achter prikkeldraad zit om loopgraven te graven. Als hij in Cambrai zit, nadert de oorlog daar zijn einde. De bewaking daar is in handen van mensen die het liefst zelf ook naar huis willen. Hij ontvlucht in september 1944 in gevangeniskleren en komt na enkele dagen lopen thuis in Vilvoorde. Deze tocht legt hij af op blote voeten omdat hij op de gevangenisklompen niet lopen kan. De mensen onderweg stoppen hem eten en rookwaar toe. De Belgische auteur wordt in Antwerpen bij een opstootje opgepakt. In smoking is hij op weg naar zijn werk. In een kroeg heeft hij als accordeonnist een baantje. Hij belandt in de gevangenis. Na ontluizing krijgt hij zijn smoking volkomen vervuild terug. Zijn haar wordt kortgeknipt. Door vier man tegelijk wordt hij hardhandig verhoord en beschuldigd van het spelen van "Judenmusik". Hij wordt veroordeeld tot levenslang. In de gevangenis pesten de bewakers hem. Na veel omzwervingen komt hij in de gevangenis van Merksplas (Merxplas?) terecht en bij de berichten over de invasie wordt wordt hij met alle gevangenen naar Turnhout gebracht. Vandaar gaat hij in een treinwagon en later per vrachtauto naar de gevangenis in Rijssel. Vervolgens gaat de tocht langs verschillende plaatsen in België en Noord-Frankrijk, waar hij in barakken achter prikkeldraad zit om loopgraven te graven. Als hij in Cambrai zit, nadert de oorlog daar zijn einde. De bewaking daar is in handen van mensen die het liefst zelf ook naar huis willen. Hij ontvlucht in september 1944 in gevangeniskleren en komt na enkele dagen lopen thuis in Vilvoorde. Deze tocht legt hij af op blote voeten omdat hij op de gevangenisklompen niet lopen kan. De mensen onderweg stoppen hem eten en rookwaar toe.