L. van der Elst: Brieven en kaarten met bijlagen (overgetypte tekst (fotokopie))

Het is september 1944. De auteur is directrice van een bejaardenhuis met 19 mensen in Arnhem. Ze schrijft aan haar zus in Utrecht. Vliegveld Deelen, dat in de buurt ligt, is net met bommen bewerkt en de Nederlanders moeten de rommel opruimen. De situatie is erg onrustig. De Duitsers trekken in groepjes weg. De post gaat moeizaam, ze moet lang wachten op antwoord. Er zijn razzia's op mannen die graafwerk moeten doen. Het tehuis wordt voller door evacués. In Arnhem is het een ravage. Het tehuis moet vanwege de gevaarlijke toestand evacueren. De oude mensen verhuizen van "Avondrust" in Arnhem en trekken in bij "Avondzon" in Velp om niet getroffen te worden door bombardementen. Het personeel versjouwt gezamenlijk de dekens, matrassen en levensmiddelen op wagens. In oktober 1944 moeten alle geëvacueerden beneden 65 jaar vanuit Velp naar Ede vertrekken. Een aangekondigde evacuatie van het tehuis naar Barneveld gaat niet door, maar 18 oktober 1944 worden de oude mensen met z'n allen op wagens over de Veluwe naar Baarn gebracht. De koffers blijven achter. Omdat de huisvesting slecht en te klein is en de voedselvoorziening alleen uit ontbijt bestaat, zorgt ze ervoor dat men ondergebracht wordt bij particulieren en te eten krijgt van de Centrale Keuken. Ze heeft zelf bijna niets (net zoals het overige personeel), maar haar zus stuurt kleren, voedsel en huishoudelijke benodigdheden. Als Baarn bevrijd wordt in mei 1945, wordt een dankdienst gehouden. Ondanks dat het goed mis is met haar ingewanden, neemt ze deel aan de feestviering op straat. De Tommy's zijn aanwezig. Ze wil graag terug naar Arnhem om de toestand van het eerste tehuis te bekijken. Dit is nog niet toegestaan, omdat overal nog bommen liggen. Het is september 1944. De auteur is directrice van een bejaardenhuis met 19 mensen in Arnhem. Ze schrijft aan haar zus in Utrecht. Vliegveld Deelen, dat in de buurt ligt, is net met bommen bewerkt en de Nederlanders moeten de rommel opruimen. De situatie is erg onrustig. De Duitsers trekken in groepjes weg. De post gaat moeizaam, ze moet lang wachten op antwoord. Er zijn razzia's op mannen die graafwerk moeten doen. Het tehuis wordt voller door evacués. In Arnhem is het een ravage. Het tehuis moet vanwege de gevaarlijke toestand evacueren. De oude mensen verhuizen van "Avondrust" in Arnhem en trekken in bij "Avondzon" in Velp om niet getroffen te worden door bombardementen. Het personeel versjouwt gezamenlijk de dekens, matrassen en levensmiddelen op wagens. In oktober 1944 moeten alle geëvacueerden beneden 65 jaar vanuit Velp naar Ede vertrekken. Een aangekondigde evacuatie van het tehuis naar Barneveld gaat niet door, maar 18 oktober 1944 worden de oude mensen met z'n allen op wagens over de Veluwe naar Baarn gebracht. De koffers blijven achter. Omdat de huisvesting slecht en te klein is en de voedselvoorziening alleen uit ontbijt bestaat, zorgt ze ervoor dat men ondergebracht wordt bij particulieren en te eten krijgt van de Centrale Keuken. Ze heeft zelf bijna niets (net zoals het overige personeel), maar haar zus stuurt kleren, voedsel en huishoudelijke benodigdheden. Als Baarn bevrijd wordt in mei 1945, wordt een dankdienst gehouden. Ondanks dat het goed mis is met haar ingewanden, neemt ze deel aan de feestviering op straat. De Tommy's zijn aanwezig. Ze wil graag terug naar Arnhem om de toestand van het eerste tehuis te bekijken. Dit is nog niet toegestaan, omdat overal nog bommen liggen.