H.C. Majoor: 1943 - 1945 Dwangarbeid in Duitsland

April 1943 gaat de auteur na een arbeidsoproep naar Duitsland. Hij is tegenstander van het Duitse regiem, maar heeft geen zin om zich te laten "opsluiten" op een onderduikadres. Via een kamp in Bietigheim arriveert hij in Schiltigheim, bij Straatsburg, waar hij komt te werken bij de Comessa, een wapenfabriek. Zijn groep wordt gehuisvest op het fabrieksterrrein in een nieuw en schoon kamp. In het begin is er voldoende te eten in een nabijgelegen cantine. Er moet hard gewerkt worden. Hij gaat uit in Straatsburg. Gegevenssmokkel over de wapenproduktie naar de F.F.I. (France Force Interieur) wordt helaas ontdekt. Als straf wordt de groep, na afranseling, door overplaatsing uit elkaar gehaald. Hij komt terecht bij de Aluminiumwerke in Rheinfelden. Het kamp is omgeven met prikkeldraad en hekken en de leiding is in handen van de SA. Het fabriekswerk is zwaar en er zijn veel sterfgevallen. Hij wordt "Barakkenputzer". De Nederlanders vormen een hechte groep. Door bombardementen wordt de fabriek lamgelegd en er volgt overplaatsing naar de wapenfabriek in Laufenberg. De huisvesting is slecht, overal zijn luizen en de beddeplanken worden opgestookt. Een bak soep is hun voedsel. Na sluiting van deze fabriek, komt hij te werken bij de plantsoenendienst in Rheinfelden. Het is inmiddels maart 1945 als hij via Zwitserland naar het bevrijde Frankrijk gaat, waar hij enige tijd in een voormalig joods kamp in Beaune la Rollande zit. Dan wordt hij door de Amerikanen na screening en ontsmetting opgehaald. Als sergeant bij het Amerikaanse leger beleeft hij de mooiste tijd van zijn leven. Pas in september 1945 keert hij terug in Hilversum, waar zijn ouders wonen. Hij krijgt zijn oude baan bij de bank terug en wordt daarna purser bij de KLM. April 1943 gaat de auteur na een arbeidsoproep naar Duitsland. Hij is tegenstander van het Duitse regiem, maar heeft geen zin om zich te laten "opsluiten" op een onderduikadres. Via een kamp in Bietigheim arriveert hij in Schiltigheim, bij Straatsburg, waar hij komt te werken bij de Comessa, een wapenfabriek. Zijn groep wordt gehuisvest op het fabrieksterrrein in een nieuw en schoon kamp. In het begin is er voldoende te eten in een nabijgelegen cantine. Er moet hard gewerkt worden. Hij gaat uit in Straatsburg. Gegevenssmokkel over de wapenproduktie naar de F.F.I. (France Force Interieur) wordt helaas ontdekt. Als straf wordt de groep, na afranseling, door overplaatsing uit elkaar gehaald. Hij komt terecht bij de Aluminiumwerke in Rheinfelden. Het kamp is omgeven met prikkeldraad en hekken en de leiding is in handen van de SA. Het fabriekswerk is zwaar en er zijn veel sterfgevallen. Hij wordt "Barakkenputzer". De Nederlanders vormen een hechte groep. Door bombardementen wordt de fabriek lamgelegd en er volgt overplaatsing naar de wapenfabriek in Laufenberg. De huisvesting is slecht, overal zijn luizen en de beddeplanken worden opgestookt. Een bak soep is hun voedsel. Na sluiting van deze fabriek, komt hij te werken bij de plantsoenendienst in Rheinfelden. Het is inmiddels maart 1945 als hij via Zwitserland naar het bevrijde Frankrijk gaat, waar hij enige tijd in een voormalig joods kamp in Beaune la Rollande zit. Dan wordt hij door de Amerikanen na screening en ontsmetting opgehaald. Als sergeant bij het Amerikaanse leger beleeft hij de mooiste tijd van zijn leven. Pas in september 1945 keert hij terug in Hilversum, waar zijn ouders wonen. Hij krijgt zijn oude baan bij de bank terug en wordt daarna purser bij de KLM. Het verslag met bijlagen is toegestuurd aan de heer R.A.Volder. Deze heeft in een intervieuw in het dagblad de Telegraaf van 9 februari 1988 verklaard een vereniging te willen oprichten van ex-dwangarbeiders. Hij was van plan een boek te schrijven over hun ervaringen.