Abelone Mokster uit Noorwegen

Abelone Mokster uit Noorwegen had een winkel in schippersbenodigdheden op het eiland Mokster. Bij slecht weer, wanneer haar winkel voor schepen met te veel diepgang onbereikbaar was, ging ze in haar eigen boot de zee op om haar goederen over te laden. Ze was sterk als een beer. Kinderen had ze niet, al zorgde ze wel voor Lars, de zoon van haar broer, en later ook voor diens vrouw en kinderen. Na de Duitse inval in Noorwegen (9 april 1940) trachtten veel Noren in vissersboten Engeland te bereiken om contact te leggen met de Noorse regering in ballingschap en de strijd vanuit Engeland voort te zetten. Ze fourageerden bij Abelone en lieten bij haar berichten achter. Ook als zij terug kwamen om in Noorwegen werk onder een valse naam te doen, hielp Abelone hen. Op vrijdag 25 juni 1942, bij stormachtig weer, naderde een onbekend schip het eiland. Het was de Gestapo. Abelone werd gearresteerd en zwaar mishandeld, maar ze noemde geen namen. Via de gevangenis in Bergen, waar ook Lars al zat, kwam ze in kamp Grini terecht. In mei 1943, ze was toen 60 jaar, kwam ze aan in Ravensbruck als NN gevangene nummer 20136. De veel jongere Inger Jensen, kampnummer 24132, zat samen met haar in barak 7. Later kwam Abelone in barak 32 terecht. Ze verstond geen woord Duits en weigerde het te leren. Ze sprak haar medegevangenen moed in en zong voor hen Oudnoorse volksliedjes in haar eigen dialect. In maart 1945 werd ze naar Mauthausen gedeporteerd. Abelone liep door haar hoge leeftijd en grijze haren het risicio als arbeidsongeschikte te worden vergast. In de rij bij de selectie liep Trix Terwindt achter haar en zij sprak Noors en fluisterde haar in: "rug recht" "hoofd omhoog" en Abelone kwam door de selectie. Abelone keerde terug naar Noorwegen, Lars niet. Hij kwam om in het concentratiekamp Falkensee. Na de oorlog zette Abelone haar winkel voort en voorzag zo in het levensonderhoud van de weduwe van Lars en diens kinderen.